เรื่องที่ ๔๓๓ พลิกล็อค ใต้วงล้อ
เธอบอกว่าขณะที่ไถลลงไป ทั้งๆ ที่มีรถวิ่งอยู่เต็มทั้งสองฟาก แต่ความรู้สึกกลับว่าเป็นทางโล่ง ไหลไปโดยไม่ปะทะกับล้อรถคันไหนเลย


 

	คุณสมัชญ์ อุโบสถ (คุณบิ๊ก) มีความสุขกับการชวนคนมาประพฤติปฏิบัติธรรม

มหาเมฆลอยมาบดบังแสงเจิดจ้าที่ร้อนระอุของตะวันยามบ่าย ทำให้บรรยากาศที่แสนอบอ้าวของตลาด ตำบลสองพี่น้อง ลดอุณหภูมิลงทันที สายลมเย็นพัดมาอ่อนๆ หญิงสาว ๓ คน กำลังยืนทักทายพูดคุยกัน ด้วยสำเนียงเหน่อๆ บริสุทธิ์ ของคนสุพรรณบุรี

น้าองุ่น หญิงวัยกลางคนร่างเล็ก แต่หัวใจ แกร่งกล้าอาจหาญในการทำความดียิ่งนัก เธอเอ่ยปากชักชวนสาวร่างใหญ่ที่เดินมาทักทายกันด้วยใบหน้าที่ยิ้มและเปิดเผย “บิ๊ก น้ามีข่าวบุญใหญ่มาบอก วันอาทิตย์ที่ ๒๖ กันยายนนี้ เขาจะมีบุญพิเศษตอกเสาเข็มต้นสุดท้าย ที่วัดพระธรรมกาย อยากให้บิ๊กไปสั่งสมบุญนี้กัน” คุณสมัชญ์ อุโบสถ หรือบิ๊ก ได้ฟังคำบอกเล่าของน้าองุ่นที่นับถือ รู้สึกสะดุดใจกับคำว่า “เสาเข็มต้นสุดท้าย” ยิ่งนัก สุดท้ายนี่หมายความว่าถ้าพลาดจากโอกาสนี้ไป หมดสิทธิ์แล้วไม่มีอีกแล้ว คุณบิ๊กรีบล้วงกระเป๋า นำแบ็งค์ร้อยมาจบอธิษฐาน ส่งปัจจัยให้ผู้ที่บอกบุญ แต่น้าองุ่นหดมือกลับไม่ยอมรับปัจจัย “น้าอยากให้บิ๊กไปทำด้วยตัวเอง”

คุณบิ๊กจึงตัดสินใจร่วมไปกับหมู่คณะที่สุพรรณบุรี โดยการนำของน้าองุ่น “ลองไป ดูสักครั้ง คงไม่เสียหายอะไร” เมื่อมาถึงวัดพระธรรมกาย ทำให้ประทับใจมาก ความสงบ ความพร้อมเพรียงของสาธุชนเรือนแสน ทุกคนล้วนเบิกบานรักบุญกุศลมุ่งทำจิตใจให้สงบ เป็นบรรยากาศที่หาได้ยากมาก ในโลกยุคนี้ที่มันร้อนไปทั่วทุกมุมโลก แต่เมืองไทย ณ วัดนี้เย็นกายเย็นใจจริงๆ

	รถมอเตอร์ไซค์คู่ชีพที่ใช้ไปชักชวนคนมาร่วมประพฤติปฏิบัติธรรม

ตั้งแต่นั้นมา คุณบิ๊กก็หันมาสนใจพระพุทธศาสนาอย่างจริงจังโดยมีน้าองุ่นคอยเป็นกัลยาณมิตร ในงานบุญใหญ่ที่มีขึ้นแต่ละครั้ง คุณบิ๊กจะออกไปทำหน้าที่ผู้นำบุญ ผู้นำรถกับน้าองุ่น โดยมีมอเตอร์ไซค์ของคุณบิ๊กเป็นพาหนะแก้วตะลุยไปทุกหมู่บ้าน ตั้งแต่กลางวันจนถึงกลางคืน เพื่อไปแจ้งข่าวบุญเปิดใจพูดคุยแต่สิ่งที่ดี ชวนคนไปปฏิบัติธรรม เอาบุญใหญ่ติดตัว คุณบิ๊กบอกว่าตนเองชอบทำหน้าที่นี้มาก การออกไปทุกครั้ง ทำให้ใจอยู่ในบุญตลอด พอเริ่มขับรถเพื่อความไม่ประมาทและมีพระรัตนตรัยคอยคุ้มครอง เธอจะสวดสรรเสริญพระมหาสิริราชธาตุ สวดสรรเสริญหลวงพ่อวัดปากน้ำ สวดต่อเนื่องกันไปเรื่อยๆ จนกลายเป็นอัตโนมัติ เวลาขับรถหรือออกเดินทาง เสียงสวดจะต้องผุดขึ้นมาในใจทันที

เมื่ออยู่ในบุญ บุญก็ต้องคอยรักษาอยู่ตลอดเวลา มนุษย์ทุกคนที่เกิดมา เราต่างเวียนว่ายตายเกิดกันมานับภพนับชาติไม่ถ้วน เคยประกอบเหตุทั้งสิ่งที่เป็นกุศล และสิ่งที่เป็นอกุศล ช่วงไหนกรรมดี (ผลบุญ) ตามส่งก็ทำให้ชีวิตราบรื่น อยู่เย็นเป็นสุข ถ้าช่วงไหนกรรมหนัก (ผลบาป) ในอดีตตามมาทัน ก็จะประสบกับเคราะห์ร้ายหรือสิ่งที่เป็นอุปสรรคกับชีวิต ฉะนั้นผู้มีปัญญาในพุทธศาสนา จึงยังความไม่ประมาทด้วยการเร่งทำความดีในปัจจุบัน เพื่อให้บุญมีกำลังมากๆ ถึงแม้จะมีผลบาปตามทัน ผลบุญจะได้ช่วยผ่อนจากหนักให้เป็นเบา

เมื่อเดือนกันยายน พ.ศ.๒๕๔๒ ในตัวเมืองของอำเภอสองพี่น้อง การจราจรบนถนนค่อนข้างแออัด เสียงเครื่องยนต์ดังแข่งกันอื้ออึงไปหมด คุณบิ๊กขับมอเตอร์ไซค์คู่ใจวิ่งลัดเลาะฝ่าดงรถยามเที่ยงวัน ตั้งใจว่าจะแวะไปคุยธุระกับเพื่อนก่อนแล้วค่อยทานข้าว พอขับรถมาถึงสะพานสูงข้ามแม่น้ำ สะพานกว้างแบ่งออกเป็น ๒ เลน เพื่อให้รถวิ่งได้ ๒ ทาง (ขึ้น-ลง) เนื่องจากมีรถที่ขับสวนกันไปมาเป็นจำนวนมาก เพราะเป็นย่านตลาดที่มีการจราจรคับคั่ง คุณบิ๊กจึงขับรถซอกแซกเลาะไปเรื่อย แซงรถเก๋ง รถปิคอัพไปหลายคัน จนมาถึงกลางสะพาน ตามท้ายรถสิบล้อไปในระยะกระชั้นชิด

	จุดบริเวณเกิดเหตุที่ทำให้คุณบิ๊กเชื่อมั่นว่า อานุภาพแห่งพระรัตนตรัย ช่วยให้รอดพ้นจากเหตุการณ์ร้ายได้อย่างอัศจรรย์

ขณะที่รถกำลังจะลงสะพาน สิบล้อคันหน้าเกิดเบรคกะทันหัน คุณบิ๊กเหยียบเบรคตาม แต่เบรคไม่อยู่ พอดีเห็นช่องว่างขวามือ เธอจึงเปิดไฟเลี้ยวขวาหักหลบ พ้นจากการถูกสิบล้อเบียด แต่ต้องไปเจอแอ่งน้ำกลางถนนซึ่งลื่นมาก รถเกิดอาการสะบัด มอเตอร์ไซค์กับคนขับแยกจากกันทันที กระเด็นไปคนละทิศละทาง รูปร่างที่หนักประมาณ ๑๐๐ กิโลกรัม ลอยละลิ่วไปทางขวามือ คุณบิ๊กรีบอธิษฐานขอบารมีพระมหาสิริราชธาตุช่วยคุ้มครอง ขณะเดียวกันรถเก๋งสีขาวกำลังเลี้ยวขวาขึ้นสะพานมาอย่างรวดเร็ว พร้อมกับร่างของเธอกระเด็นเข้าไปหาพอดี เธอเห็นชัดเจนว่าประตูรถกับคนขับกำลังมาชิดร่างเธอซึ่งต้องถูกกระแทกแน่ หลับตาลง รอนาทีระทึกของแรงปะทะ แต่ทุกอย่างกลับเงียบ รถยังคงวิ่งผ่านร่างของคุณบิ๊กไปได้ เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ร่างของเธอตกถึงพื้นไหลฝ่าวงล้อของรถที่วิ่งอยู่บนสะพาน ไปยังเชิงสะพานเบื้องล่างอีกประมาณ ๕ เมตร เธอบอกว่าขณะที่ไถลลงไป ทั้งๆ ที่มีรถวิ่งอยู่เต็มทั้งสองฟาก แต่ความรู้สึกกลับว่าเป็นทางโล่ง ไหลไปโดยไม่ปะทะกับล้อรถคันไหนเลย พอถึงเชิงสะพานเบื้องล่างยิ่งทำให้อัศจรรย์ใจว่ารอดมาได้อย่างไร เพราะตรงเชิงสะพานเป็นสี่แยกที่ไม่มีสัญญาณไฟแดง ร่างของเธอไหลมานอนอยู่ถนนเบื้องล่างสงบนิ่งแล้วค่อยๆ ลืมตาจะดูว่าตัวเองนอนอยู่ตรงไหนของถนน “ทำไมเงียบจัง”

จุดที่รถมอเตอร์ไซค์มาล้มลง หลังจากที่วิ่งฝ่ารถคันอื่นๆ มาโดยไม่ชนอะไรเลย

พอลืมตาดูต้องรีบลุกขึ้นโดยอัตโนมัติ เพราะเธอนอนอยู่กลางสี่แยกพอดี ทั้งสี่ทิศมีรถจอดล้อมไว้ทุกด้าน ซ้ายมือรถเก๋ง ขวามือรถปิคอัพ ด้านหน้ารถเก๋งอีกคัน ด้านหลังบนสะพานคือ รถสิบล้อเจ้าเก่า บรรทุกข้าวเปลือกมาเต็มลำรถ รีบมองหารถคู่ใจ เห็นนอนอย่างสงบอยู่ริมฟุตบาท สติกเกอร์สีทองรูปหลวงพ่อวัดปากน้ำทองคำที่เธอติดไว้หน้ารถสะท้อนแสงแดดเข้าตา ทำให้เธออุทานในใจเบาๆ “บารมีหลวงปู่คุ้มครองชีวิตลูกเอาไว้” รีบเดินไปที่รถมอเตอร์ไซค์ ยกขึ้นสำรวจดูรถแทบไม่มีอะไรเสียหายเลย แค่สีถลอกนิดหน่อย เสียงคนในรถเก๋งที่รู้จักกันตะโกนถาม “ไม่เป็นอะไรเลยรึ” เธอสตาร์ทรถติดรีบขับไปหาหมอตรวจเช็คร่างกายดูอีกครั้ง พบว่าแค่หัวเข่ากับฝ่ามือถลอกนิดหน่อย นอกนั้นไม่ได้รับบาดเจ็บเลย

“บิ๊กเองเชื่อมั่นว่าที่รอดตายในครั้งนี้ได้ เพราะบารมีพระมหาสิริราชธาตุและบารมีหลวงปู่สด ท่านช่วยเอาไว้ ปาฏิหาริย์จริงๆ ทั้งรถทั้งคนล้มไม่เป็นท่าลงกลางสะพานแล้วไถลไปไกลถึง ๕ เมตร แต่ไม่ไปชนถูกรถใครเลย ทั้งที่รถเล็ก รถใหญ่วิ่งเต็มสะพาน ตัวบิ๊กเองเห็นกับตาว่า ประตูรถเก๋งกับคนขับ กับตัวบิ๊กเนี่ย ยังไงก็ต้องชนกันแน่นอน แต่กลับไม่มีอะไรเกิดขึ้น รถผ่านไปได้เหมือนอยู่คนละโลก เวลาที่เราเจอกับภาวะคับขัน ไม่มีสิ่งใดช่วยเราได้เลยนอกจากบุญกุศลที่เราทำมาเท่านั้นที่ช่วยให้เรามีสติตรึกระลึกถึง โดยมีสิ่งที่เนื่องมาจากพระรัตนตรัย เป็นสื่อให้ผลบุญพลิกสถานการณ์เหนือการคาดเดาว่า รอดมาได้อย่างไร เหตุการณ์ครั้งนี้ยืนยันได้ว่า ธรรมย่อมรักษาผู้ประพฤติธรรมจริงๆ ค่ะ”