แม่อาจารย์ทองสุขฟังแล้ว นึกในใจว่า เมื่อขามาผ่านกรงขัง เห็นคนอยู่กับม้าบ้าง แพะบ้าง สัตว์ต่างๆบ้าง ถ้าจะมีกรรมเพราะขืนใจมัน ก็เป็นอาชีพที่ทุจริตเหมือนกัน แล้วแม่อาจารย์ ก็เดินตามเจ้าหน้าที่เขาต่อไป พอถึงทางเลี้ยว จะออกไปทางเก่าก็ปะทะเข้ากับคนกลุ่มใหญ่ แม่อาจารย์ตกตะลึง มองดูคนเหล่านั้น เห็นหัวแตกก็มี แขนหัก ขาหัก อกทะลุ ไม้ปักอกก็มี อีกคนหนึ่งมีอะไรวงกลมๆทับ หรือกระแทกติดอยู่ที่หน้าอก โลหิตโชกไปหมดทั้งตัว
เสียงเจ้าหน้าที่ถามว่าอะไรกัน ทำไมจับมาพร้อมกันมากมาย เสียงทหารผีตอบว่า “มันไปเที่ยวสำมะเลเทเมา รถคว่ำเลยจับมาเป็นหมู่ใหญ่’’ เสียงผู้คุมหญิงพูดว่า ดีเหมือนกันไม่ต้องจับทีละคนๆ พอคนพวกนายทหารของยมบาล จับพวกรถคว่ำมามากมาย แต่ละคนก็หัวแตก แขนหัก อกทะลุ ร้องโอดครวญโวยวายแม่อาจารย์รู้สึกตกใจกลัว จึงบอกเจ้าหน้าที่ผู้หญิง ซึ่งยมบาลสั่งให้พาเที่ยวดูสัตว์นรกนั้นว่า แหม! น่ากลัวจริงๆ ตายเป็นหมู่ๆ อย่างนี้ เขามีบาปหนักอะไร เจ้าหน้าที่ผู้หญิงคนนั้น เขาก็ตอบว่า เดินเลี้ยวไปทางซ้ายมือ ประเดี๋ยวก็รู้ เพราะเมืองนี้เป็นวงกลม เดินให้อ้อมไป ประเดี๋ยวก็จะพบศาลตัดสิน ผู้ที่ถูกจับมาใหม่เหมือนอาจารย์เข้ามา
เจ้าหน้าที่พาอาจารย์เดิน ผ่านไปหลายแห่ง พอมาถึงหน้าศาลก็หยุด แม่อาจารย์ทองสุขมองไป ในศาลแลเห็นทุกสิ่งทุกอย่าง เปลี่ยนแปลงไปหมด บัลลังก์ก็สวยงามใหญ่เป็นสง่า เสมียนซ้ายขวาแต่งตัวเหมือน ข้าราชการนายทหารผู้ใหญ่ นั่งวางท่าสง่าหนวดโง้งทหารรักษาประตูมีเป็นกองร้อย ล้วนเข้มแข็ง ถืออาวุธ ยมบาลแต่งตัวเหมือนพระเจ้าแผ่นดิน สวยงามมากเป็นสง่าน่ากลัว
ทุกสิ่งทุกอย่างเปลี่ยนแปลงไปหมด อาจารย์จึงถามเจ้าหน้าที่ว่า นี่เป็นศาลใหม่เหรอ เขาตอบว่า ไม่ใช่ เป็นศาลเก่า แต่วันนี้สัตว์ผู้ถูกจับมาใหม่ คงจะเป็นเจ้านายใหญ่นายโต ทางเมืองมนุษย์ ยมบาลจึงเนรมิตทุกสิ่งทุกอย่างในศาลให้ดูน่าสะพรึงกลัว ใหญ่โต เต็มไปด้วยอำนาจราชศักดิ์ และเกียรติศักดิ์ เพื่อให้ผู้ถูกจับมาจะได้เกรงขาม ยมบาลท่านแปลงตัวได้ทุกอย่างกลมกลืนกับธรรมชาติก็ได้ ให้แปลกประหลาดพิสดารก็ได้ ถ้าจับคนใจร้ายดุดันเป็นจอมโจรมา ท่านก็แปลงตัวเป็นดุร้ายหน้าตาเหมือนยักษ์ ทำอำนาจตวาดและกระทืบบาทดังสนั่นหวั่นไหว ให้ดูน่ากลัว ยิ่งกว่าจอมโจรนั้นๆหลายพันเท่า
(เรื่องเล่าโดย แม่ชีทองสุข สำแดงปั้น บุคคลยุคต้นวิชชาเล่ม2)
