คำวัด

        อยู่กรรม หมายถึงการอยู่พักแรมโดยแยกแดนออกไปประพฤติวัตรเพื่อออกจากอาบัติสังฆาทิเสสของภิกษุ

         อยู่กรรม ใช้เรียกธรรมเนียมปฏิบัติเพื่อออกจากอาบัติสังฆาทิเสสของภิกษุ โดยต้องประพฤติอยู่ในระเบียบที่กำหนดไว้อย่างเคร่งครัด เท่าจำนวนวันที่ตนปกปิดอาบัติไว้แล้วประพฤติ วัตรที่เรียกว่ามานัตต่อไปอีก 6 ราตรี จึงสามารถขอให้สงฆ์สวดระงับอาบัตินั้นได้ ภาษาพระวินัย เรียกการประพฤติเช่นนี้ว่า อยู่ปริวาสกรรม เรียกสั้นๆ ว่า อยู่ปริวาส ก็มี

       อยู่กรรม มีวิธีปฏิบัติคือแยกตัวไปประพฤติวัตรในสถานที่ที่กำหนดไว้ เช่น ป่าช้า หรือบริเวณที่ผู้คนไม่พลุกพล่าน เหมือนกักบริเวณอยู่ตามลำพังปัจจุบัน นิยมอยู่