ตำแหน่งแห่งความสำเร็จ : ใจใสใจสบาย เป็นใจที่บริสุทธิ์สะอาดปราศจากความขุ่นข้องหมองใจ เป็นใจที่ไม่ติดในเรื่องราวต่าง ๆ ทั้งคน สัตว์ สิ่งของ และเป็นใจที่มีความละเอียดอ่อนกลับไปสู่ความเป็นธรรมชาติดั้งเดิม ที่มีความสว่าง สะอาด และบริสุทธิ์ผ่องใสอยู่ภายใน ปราศจากกิเลสที่เป็นเครื่องเศร้าหมองของใจ ใจที่หยุดนิ่งอยู่ที่ฐานที่ ๗ เป็นต้นทางแห่งการบรรลุมรรคผลนิพพาน เป็นตำแหน่งแห่งความสำเร็จ ทำให้เข้าถึงความสุขที่แท้จริงที่มีอยู่ภายใน การนั่งธรรมะจะยากจริง ๆ ก็ตรงหยุดแรก ถ้าหยุดแรกได้แล้ว ต่อไปก็จะง่าย ขึ้นอยู่กับการฝึกฝน ถ้าตั้งใจฝึกฝนก็จะทำกันได้ทุกคน ถ้าฝ่าด่านหยุดแรกได้ ต่อไปก็จะค่อย ๆ ยากน้อยลงไปเรื่อย ๆ
หยาบให้ตรึก ละเอียดให้แตะ : หยาบให้ “ตรึก” เพราะว่าเราต้องต่อสู้กับ นิวรณ์ ๕ คือ ความฟุ้ง ความง่วง ความเคลิ้ม ความลังเลสงสัย เหล่านี้เป็นต้น ดังนั้น เราต้องมีหลักของใจ เอาไว้เป็นที่ผูกใจ เหมือนม้าพยศ มีเชือกผูกเอาไว้กับหลัก ถ้าเราจะไปใช้ “แตะ” ตอนอารมณ์ยังหยาบอยู่ มันไม่ได้ เหมือนเอามีดปอกผลไม้มาผ่าฟืน จะผ่าฟืนต้องใช้มีดอีโต้ ต้องเอาความหยาบไล่เลี่ยกัน เพราะฉะนั้น ถ้าหยาบให้ตรึก ละเอียดให้แตะ พอละเอียดแล้ว เราไม่ต้องไปตรึก แค่ใช้ใจแตะเบา ๆ มันก็จะวื้ดเข้าไปเลย เดี๋ยวก็ชัด เดี๋ยวก็ใส เดี๋ยวก็สว่างขึ้นมาเอง จำตรงนี้ให้ดี
คุณครูไม่ใหญ่
