ดูเฉย ๆ อย่าไปกะเกณฑ์ : เห็นแล้วก็อย่าให้หลุดสิ ก็ดูไปเฉย ๆ ดูธรรมดา อย่าไปกำหนดกะเกณฑ์สิว่าต้องเป็นอย่างนั้นอย่างนี้ เหมือนดูทิวทัศน์ เห็นภูเขา ดูสบาย ๆ เพลิน ๆ เดี๋ยวก็มีให้ดูเข้าไปเรื่อย ๆ ของที่จะให้ดูมันมีอยู่แล้ว
อย่าเรื่องมาก : หลวงพ่อชอบคำนี้ คือ เมื่อนั่งหลับตาแล้ว ทุกที่ที่วางใจนั้นก็คือ ศูนย์กลางกายหมด เพราะเราได้ขยายศูนย์กลางกายไปแล้ว เราจะได้ไม่ต้องกังวลเรื่องศูนย์กลางกาย คือ ต้องให้โอกาสใจมีความสุขบ้าง ใจที่ปราศจากความกังวลว่า เราวางเป๊ะไหม หรืออะไรอย่างไร ถ้ามีความกังวล มันก็ไม่มีความสุข เพราะฉะนั้น ต้องให้โอกาสตัวเองมีความสุขบ้าง นั่งสบาย มีความสุข (พระลูกชาย: เพราะบางคนจะกังวลเรื่องศูนย์กลางกายว่า จะวางเป๊ะไหมที่กลางท้องจึงเป็นกังวล) อย่างนี้จะขาดทุน เครียด กลุ้ม แต่เดิมก็นั่งสบายดี ก่อนนั่งก็ดี พอเริ่มนั่งเครียดทันที ปล่อยให้ใจมีความสุขบ้าง ให้ใจมีโอกาสปลื้มบ้างสบายบ้าง ซึ่งความจริงก็เป็นอย่างนี้ ไม่ใช่ก่อนนั่งรู้สึกสบายกว่าตอนนั่ง อย่างนี้นั่งเมื่อยฟรี ๆ ต้องมีความสุขทุกครั้งในการวางใจในจุดที่ชอบ คือ ต้องวางใจไปในจุดที่ชอบ ๆ ก่อน แล้วบอกตัวเองว่า อย่าเรื่องมาก
คุณครูไม่ใหญ่
