สรุปโอวาทที่เกี่ยวกับการปฏิบัติธรรมที่ ๒๑๓
ช่วยแค่ ว่าไงว่าตามกัน : เพื่อให้ง่ายต่อการเรียนธรรมะ หลวงพ่อก็หาวิธีง่าย ๆ จึงมีวิธีการเรียนบอกเป็น step เป็นขั้นเป็นตอน เมื่อตัดสินใจมาแล้ว ๑. เมื่อเราตัดสินใจทิ้งทางโลกมา เพื่อมาสร้างบารมีทุกรูปแบบ ๒. ตัดสินใจสมัครเป็นทหารนักรบแนวหน้า เพื่อไปสู้กับพญามารที่เป็นศัตรูที่แท้จริงของเรา ต้องฝึกหยาบและละเอียดไม่ให้มีการกระทบกระทั่งกัน คือเวลากระทบกระทั่งกัน จิตจะไม่ละเอียด ขุ่นมัว ต้องมีความรับผิดชอบร่วมกัน สามารถส่งทอดหน้าที่กันได้ ภารกิจชุดนี้ส่งทอดให้ชุดใหม่ต่อ ๆ กันไป
นึกไปเอง ไม่มีในโลก : เมื่อไรคำว่า “นึกไปเอง” จะหมดไปจากโลก คำว่า “นึกไปเอง” คำนี้จริง ๆ ไม่มีในโลก แต่เราบัญญัติขึ้นมาให้เป็นอุปสรรคต่อการเลื่อนระดับของใจ เห็นหรือนึกไปเอง ถ้าใจไม่นิ่ง นึกไม่ได้ เห็นกลับกลายเป็นปัญหา แต่พอไม่เห็น เอ๊ะ! ทำไมเรานึกไม่ได้ แต่พอเห็น เอ๊ะ! นึกไปเองมั๊ง เราต้องทำความเข้าใจก่อนว่า ถ้าเริ่มนึกใหม่ ๆ จะเป็นบริกรรมนิมิต เพราะใครนึกแทนเราไม่ได้ นี่คือเรานึกของเราเอง ต่างจากคำว่า “นึกไปเองมั๊ง” เพราะคิดว่า นึกไปเอง เลยเป็นอุปสรรค ทำให้ขาดความมั่นใจ เราไปสร้างคำนี้ขึ้นมา เพื่อเป็นอุปสรรคของเรา คนอื่นได้ยิน นั่นคือ เรากำลังขยายสิ่งที่ไม่ถูกต้องให้กับคนหมู่มาก แล้วความเครียดก็ขยายไปทั่ว เพราะฉะนั้น นึกไปเอง ไม่มี ถ้าใจไม่นิ่ง นึกไม่ได้
คุณครูไม่ใหญ่
