สรุปโอวาทที่เกี่ยวกับการปฏิบัติธรรมที่ ๓๓๔
อยู่กับปัจจุบัน...วินาทีนี้ : ลูกต้องไม่ติดอะไรเลย จึงจะเข้าไปสู่ภายในได้ เหมือนกายหยาบเป็นทางผ่านเข้าไปข้างใน ต้องไม่ติดอะไรเลยจริง ๆ ติดนิดเดียวก็ไม่ได้ ต้องปล่อยวางทุกสิ่ง ปล่อยหลุดปล่อยพ้นเข้าไป รอวันที่เราเห็นธรรมะตลอดเวลา ละเอียดพร้อม ๆ กัน ลูกต้องขวนขวาย เอาจริงเอาจังกันแค่ไหน วันคืนล่วงผ่านไป ถ้าเอาจริงต้องได้แล้ว ให้ไปสังเกตดู เราต้องไม่ติดอะไรเลย ใจจึงจะละเอียด จะนิ่ง จะนิ่งแน่น ถ้าติดอะไร ใจจะไม่ละเอียด ไม่นิ่งแน่น อย่าติดในคน สัตว์ สิ่งของ ใจต้องไม่คิดถึงเรื่องราวในอดีตที่ผ่านมาแล้ว ไม่กังวลกับอนาคตที่ยังมาไม่ถึง ให้เอาใจอยู่ ณ ปัจจุบันนี้ ณ วินาทีนี้ ที่ใจลูกกำลังมุ่งเข้าสู่ภายใน
เครื่องวัด : การประคองใจตลอดเวลา...เป็นเครื่องวัดว่า เรารักธรรมะจริงแค่ไหน อยากเข้าถึงจริงแค่ไหน ถ้าหากว่า...เราปล่อยใจให้คิดฟุ้งซ่าน ไปในเรื่องอื่นๆ ที่ไม่เกิดประโยชน์ ก็แสดงว่า...เรายังรักไม่ ๑๐๐ เปอร์เซ็นต์ ผลที่เกิดขึ้นก็ไม่ ๑๐๐ เปอร์เซ็นต์เช่นเดียวกัน
หวงแหน : ต้องให้ความสำคัญกับศูนย์กลางกาย หวงแหนไว้ให้ดี เหมือนเราหวงแหนลมหายใจเข้าออก เราหวงแหนลมหายใจเข้าออกเพียงใด ก็หวงแหนศูนย์กลางกายฐานที่ ๗ เพียงนั้น
คุณครูไม่ใหญ่
