สรุปโอวาทที่เกี่ยวกับการปฏิบัติธรรมที่ ๓๓๕
ทิ้งข้ามชาติ : ลูกอย่าประมาทกันนะ หลวงพ่ออยากจะทำความปรารถนาให้สำเร็จ ลูกต้องร่วมมือกัน ต้องรีบขวนขวายตั้งใจนั่งธรรมะและช่วยประคับประคองกัน ในยุคที่เกิดมาเวลาของชีวิตมีน้อย ลูกต้องตั้งใจลุยนั่งธรรมะกัน เอาให้เห็นธรรมะให้ได้ ไม่ได้เป็นไม่ยอม ต้องไม่ติดอะไรเลย อย่าไปติดในลาภสักการะ คำสรรเสริญ เพราะถ้าหากไม่สอนตัวเอง มันจะลืม ระวังนะ พอมีคนยกย่องหนักเข้า ก็จะหลุดจากเส้นทางการสร้างบารมีโดยที่ไม่รู้ตัว ต้องระวังให้ดี
ถ้าตัดสินใจที่เดินทางเข้าสู่ภายใน ต้องไม่ติดแบบที่ชาวโลกเขาติด อย่างนี้ถึงจะเดินทางไปสู่ภายในได้ แล้วมันจะเป็นความรู้สึกที่ยิ่งใหญ่ จะเป็นบุญใหญ่ที่เราจะได้
ลูกต้องให้ใจวนเวียนอยู่กับธรรมะให้ได้ตลอดเวลา ต้องประกอบความเพียร ทิ้งสิ่งที่เป็นข้าศึกของการกุศลและพรหมจรรย์ ชีวิตในสังสารวัฏที่ผ่านมา เรื่องทางโลกที่เขามี ๆ กัน ก็เคยผ่านมาแล้ว และลูกก็ทิ้งกันมาข้ามชาติแล้ว ทิ้งกันมาเรื่อย ๆ แล้วลูกจะหวนกลับไปเอาใหม่อย่างนี้ ไม่เกิดประโยชน์
ลูกต้องสอนตัวเอง ทิ้งทุกสิ่งมาแล้ว ทิ้งมากันหมดแล้ว จะกลับไปคว้าสิ่งที่ทิ้งมาแล้ว จะกลับไปก็หาควรไม่ ต้องทิ้งทุกอย่าง วางทุกสิ่ง นิ่งอย่างเดียว เพราะถ้าไม่ทิ้งหยาบ มันก็ไม่เข้าไปติดธรรมะข้างใน
“ทิ้ง” แปลว่า มีของที่จะทิ้ง เคยมี แล้วก็ทิ้งมันไป ไม่ใช่ไม่เคยมี
“ทิ้งเพราะอะไร” เพราะเห็นประโยชน์อันสูงสุด ต้องการให้เกิดประโยชน์มากกว่านี้ ในชีวิตที่เกิดมาเป็นมนุษย์ จึงทิ้งไป ทีนี้มาถึงจุดตรงนี้แล้ว ต้องไม่หวนคืนไปเอาแบบอย่างนั้นอีก
ทิ้งมาเยอะแล้ว ไม่ใช่แค่ทิ้งชาตินี้ ทิ้งมาข้ามชาติ ถ้าไม่ทิ้งข้ามชาติมา มานั่งอยู่ตรงนี้ มาบวชสร้างบารมีไม่ได้ มันยาก
ตั้งใจนั่งธรรมะกันให้เต็มที่เลยนะ ร่วมใจสู้ ฝึกฝน ความสำเร็จก็อยู่ในกำมืออย่างง่าย ๆ ลูกจะทำสิ่งมหัศจรรย์ให้เกิดขึ้นแก่โลกใบนี้อย่างที่ใครเขานึกไม่ถึงเลย แล้วก็เป็นบารมีติดตัวลูกไป
คุณครูไม่ใหญ่
