สรุปโอวาทที่เกี่ยวกับการปฏิบัติธรรมที่ ๓๓๙
ลืมตา หรี่ตา หลับตา : ถ้ารู้ตัวว่าหยุดแบบกด ๆ รู้ตัวเมื่อไหร่ให้ลืมตาเลย อย่าฝืนทำต่อ เดี๋ยวจะติดเป็นนิสัย จะแก้ยาก ลูกต้องฝึกตรงนี้ ต้องขวนขวาย เอาใจใส่ ใจต้องตั้งมั่นกว่านี้ถึงจะเข้าไป สู่ภายในได้ ต้องฝึกให้ได้ ทั้งลืมตา หรี่ตา หลับตา ต้องให้ ชัด ใส แจ่ม ตลอดเวลา ต้องแปะติดภาพดวง หรือองค์พระเอาไว้
ถ้ารักที่จะศึกษาวิชชาธรรมกายจริง ๆ ใจจะมุ่งเข้าไปสู่แต่ข้างใน จะไม่สนใจเรื่องภายนอก เพราะไม่ได้มีสาระแก่นสารอะไรเลย
มโนปณิธาน : สิ่งที่สำคัญที่สุด ไม่ว่าอยู่ตรงไหนก็ตาม อย่าทิ้งการปฏิบัติธรรม อย่าให้เป้าหมาย มโนปณิธานสูญหาย การที่พวกเราตัดสินใจเข้าวัด ก็เพราะต้องการเข้าถึงพระธรรมกาย และศึกษาวิชชาธรรมกาย เพราะฉะนั้นให้ปฏิบัติธรรมควบคู่กันไปกับภารกิจที่ได้รับมอบหมาย โดยไม่ต้องคาดหวังว่า...จะต้องละเอียดเลิศเลอ เอาแค่ไม่หยาบไปกว่าเดิมก็พอแล้ว แต่ถ้าหากว่า ละเอียดขึ้นไปกว่าเดิม ก็ให้ถือเป็นผลพลอยดีที่เราได้รับ จากการรักษาความละเอียดตลอดเวลา
คุณครูไม่ใหญ่
