หลวงพ่อสอนอะไร

หลวงพ่อสอนอะไร (ตอนที่ ๓๐)
ผู้แก้ไขปัญหา
 

        พระผู้มีพระภาคเจ้าได้ตรัสไว้ในสิงคาลกสูตรถึงบุคคลที่เกี่ยวข้องกันในสังคมว่ามีอยู่ ๖ ประเภทที่อยู่รอบตัวเรา โดยพระองค์เรียกว่า ทิศ ๖ คือ

๑. ทิศเบื้องหน้า คือ บิดา มารดา
๒. ทิศเบื้องหลัง คือ บุตร ภริยา สามี
๓. ทิศเบื้องขวา คือ ครูบาอาจารย์
๔. ทิศเบื้องซ้าย คือ มิตรสหาย เพื่อนฝูง
๕. ทิศเบื้องบน คือ สมณะ นักบวช
๖. ทิศเบื้องล่าง คือ คนรับใช้ หรือลูกน้องของเรา

        หลวงพ่อทั้งสองท่านได้ทำหน้าที่ของทิศเบื้องขวา ได้อย่างดีเยี่ยม คือ 

๑. คอยเคี่ยวเข็ญให้ลูก ๆ เป็นคนดี 
๒. ให้เรียนรู้ศึกษาทั้งปริยัติและปฏิบัติ 
๓. บอกความรู้ในศิลปวิทยาทุกอย่างโดยไม่หวงวิชา 
๔. ใครที่ทำดีก็จะยกย่องให้ปรากฏในหมู่เพื่อนสหธรรมิก 
๕. ป้องกันภัยทั้งหลายที่จะมาสู่ลูก ๆ

      นอกจากนั้นแล้ว ครูบาอาจารย์ที่ดีนั้นจะต้องสามารถแก้ไขปัญหาที่เกิดกับลูกศิษย์ได้  ซึ่งสิ่งเหล่านี้ล้วนแล้วแต่เป็นคุณสมบัติอันเลิศของหลวงพ่อทั้งสอง

     เมื่อครั้งที่อาตมาได้ติดตามหลวงพ่อและหมู่คณะไปปฏิบัติธรรมตามที่ต่าง ๆ ได้เห็นถึงความเมตตาของหลวงพ่อธัมมชโย ในการที่จะต้องคอยตอบปัญหา ที่สำคัญคือ ไม่ใช่ คำถามใหม่ ๆ เลย แต่เป็นคำถามเดิม ๆ ที่ต้องตอบซ้ำแล้วซ้ำอีก ไม่พ้นเรื่องของการวางใจ ต้องทำอย่างไร วางใจอย่างไรจะพอดี หลับตาอย่างไรจึงจะเห็นภาพ จะนึกนิมิตอย่างไร จะรักษาใจ ประคองใจอย่างไร หลวงพ่อเคยเล่าขำ ๆ ให้ลูก ๆ ฟังว่า บางครั้งเคยมีโยมมาถาม

      “ หลวงพ่อ หนูจะนึกดวงแก้วหรือองค์พระดี ”

      “ แล้วเราชอบดวงแก้วหรือองค์พระหล่ะ ก็เอาที่เราชอบ ” หลวงพ่อแนะนำ

      “ งั้นหนูจะนึกดวงแก้ว เอ่อ แล้วหนูจะนึกดวงแก้วขนาดไหนดีคะ ”

     ลองสมมุติว่าหากเป็นเรา จะทนตอบคำถามแบบนี้ได้นานแค่ไหน นี่หลวงพ่อต้องทำหน้าที่นี้มาตั้งแต่ก่อนบวช จนถึงทุกวันนี้กว่า ๔๗ ปีแล้ว

     เรื่องงานสาขาในต่างประเทศ หลวงพ่อธัมมชโยได้มอบหมายให้หลวงพ่อทัตตชีโวเป็นผู้ดูแล ซึ่งหลวงพ่อท่านต้องคอยสอบถามและแก้ไขปัญหาให้กับสาขาต่าง ๆ ด้วยความห่วงใยลูก ๆ ของท่าน หลายครั้งที่ท่านโทรไป อาตมาดูเวลาแล้วจะเที่ยงคืนของเมืองไทย และกว่าจะถวายรายงานเสร็จบางครั้งเกือบตีหนึ่งก็มี

    เดิมนั้นอาตมาป็นคนขี้กลัว คือ จะทำอะไรก็ตาม มักจะคิดถึงแต่ปัญหาที่อยู่ข้างหน้า ทำให้บางครั้งก็ไม่กล้าทำอะไร เพราะเกรงว่าจะขาดโน่น ขาดนี่ แล้วงานจะไม่สำเร็จ มีอยู่ช่วงหนึ่งจึงแทบจะไม่สร้างงานเลย ราวกับหลวงพ่อท่านจะรู้ว่าลูกกำลังติดขัด ท่านจึงโทรไปหา แล้วก็สอบถามว่า

     “ เป็นไงบ้าง งานมีอะไรติดขัดไหม ”

     อาตมาก็เรียนท่านตรง ๆ ว่า “ หลวงพ่อครับ ช่วงนี้ไม่ได้ทำอะไรเพิ่มเติมเลยครับ ”

     “ อ้าว ทำไมหละ มีปัญหาอะไร ”

     “ หลวงพ่อครับ ช่วงนี้การเงินก็ไม่ค่อยดี คนช่วยงานก็น้อย ผมเลยไม่ได้สร้างงานอะไรเลยครับ ”

     “ ลูกเอ้ย เอ็งหลับตาสิ ”

     อาตมากำลังตั้งใจฟังว่าหลวงพ่อท่านจะว่าอะไรหรือปล่าวที่ไม่สร้างงาน พอเจอให้หลับตาเลยงงว่า เอ ! หลวงพ่อจะให้หลับตาทำไม ไม่เข้าใจแต่ก็ทำ

     “ ทีนี้ สมมุติว่าเอ็งมีพร้อมทั้งคน ทั้งเงิน เอ็งลองค่อย ๆ นึกว่าอยากทำอะไรบ้าง ค่อย ๆ นึก ไม่ต้องรีบร้อน ” แล้วหลวงพ่อก็ปล่อยให้อาตมานึกไปเรื่อย ๆ สักพักท่านก็ให้ลืมตา

     “ เอ้า เอากระดาษ ปากกามาจด ว่าเอ็งอยากทำอะไรบ้าง ”

     ไม่น่าเชื่อว่า เพียงแค่หลับตาไม่กี่นาที ทำให้อาตมาสามารถเขียนรายการสิ่งที่อยากทำไปถึง ๒๑ รายการ พออ่านให้หลวงพ่อฟัง ท่านก็บอกต่อ 

     “ เอาหล่ะ คราวนี้มาดูว่า อันไหนเป็นเรื่องเร่งด่วนที่ต้องทำ มาจัดลำดับดู จากนี้ก็ค่อย ๆ ทำทีละเรื่อง มีอะไรอีกไหม ”

     “ กราบขอบพระคุณหลวงพ่อครับ หากหลวงพ่อไม่โทรมาวันนี้ ผมก็คงเป็นไอ้ขี้กลัวอยู่นั่นแหละ หลวงพ่อปลดล็อคให้ผมแท้ ๆ ”

     เพราะคำแนะนำของหลวงพ่อในครั้งนั้น ทำให้อาตมาเปลี่ยนแปลงตัวเอง กลายเป็นคนที่ไม่เคยกลัวปัญหาเลยจนถึงทุกวันนี้

ขอขอบคุณบทความดี ๆ จาก
อาสภกันโต ภิกขุ
๑๘ ส.ค. ๕๙
anacaricamuni.blogspot.ae