ชีวิตที่สับสนก็เข้าถึงธรรมได้
ท่ามกลางความสับสนวุ่นวาย ประกอบกับภารกิจหน้าที่การงานอันมากมาย ทำให้บางคนคิดว่าหากจะเข้าถึงธรรมได้ต้องตัดขาดจากโลกภายนอกเท่านั้น
จริงอยู่ การตัดขาดจากโลกภายนอก ทำให้เรามีโอกาสเข้าถึงธรรมได้ง่ายกว่าผู้ที่ยังเกี่ยวข้องกับโลกอยู่ แต่ก็ไม่ได้หมายความว่า คนที่ยังอยู่ทางโลกจะเข้าถึงธรรมไม่ได้ เพราะพระธรรมกายมีอยู่ในตัวมนุษย์ทุกคน ศูนย์กลางกายก็มีอยู่ และวิธีที่ง่ายที่สุด ลัดที่สุด ตรงที่สุดก็มีอยู่ คือ หยุดเป็นตัวสำเร็จไม่ว่าจะทำอะไรก็ตาม จะมีภาระขนาดไหน สถานภาพเป็นอย่างไร หากสามารถหยุดใจที่ศูนย์กลางกายได้ก็เข้าถึงธรรมได้ เพราะมรรคผลนิพพานมีอยู่ในตัวมนุษย์ทุกคน เพียงแต่ชาวโลกทั่วไปไม่รู้กันว่าอยู่ตรงไหนอีกทั้งมรรคผลนิพพานก็เป็นอกาลิโก คือไม่พ้นสมัย ไม่เกี่ยวเนื่องกับกาลเวลา และมรรคผลนิพพานก็ไม่ได้เป็นของผูกขาดเฉพาะพระธุดงค์หรือผู้ที่ปลีกตัวจากโลกภายนอกอย่างเด็ดขาดเท่านั้น
ดังนั้น การเข้าถึงธรรมจึงเป็นสิ่งที่ไม่ยาก แต่มันขึ้นอยู่กับว่าเราอยากจะเข้าถึงจริง ๆ หรือเปล่า จริงแค่ไหน... แค่ชีวิตซิ... เหมือนกับที่หลวงปู่วัดปากน้ำท่านนั่งสมาธิเอาชีวิตเป็นเดิมพัน คือ หากไม่เข้าถึงธรรมะที่พระสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงเข้าถึงจะไม่ลุกจากที่ จะเห็นว่าขนาดชีวิตท่านยังทิ้งได้ อะไร ๆ ก็ปล่อยได้ ความผูกพันใด ๆ ในโลกก็ละวางได้ ไม่ว่าจะเป็นคน สัตว์ สิ่งของ สมณศักดิ์ หรืออะไรต่าง ๆ เมื่อใจปล่อยวางในที่สุดก็จะหยุดที่ศูนย์กลางกายและสามารถบรรลุธรรมได้ ดังนั้น ไม่ว่าจะมีภารกิจที่ทำให้ชีวิตเรายุ่งเหยิงขนาดไหน ขอเพียงให้เราเป็นคนจริงอย่างหลวงปู่ และหยุดนิ่งที่ศูนย์กลางกายได้ เราก็จะเข้าถึงธรรมได้โดยไม่ยาก
Cr. วารสารอยู่ในบุญ สำนักสื่อธรรมะ
