ธรรมะวันนี้ พลังมวลชน ตอนที่ ๕ มหาเวสสันดรชาดก (ล.๖๔, น.๖๒๐, มมร.)
๕) ประชาชนขับไล่พระโอรสออกจากเมือง เพราะไม่พอใจที่พระองค์บริจาคช้างเผือก
มหาเวสสันดรชาดก ว่าด้วยพระเวสสันดรทรงบำเพ็ญทานบารมี (ล.๖๔, น.๖๒๐, มมร.)
ความตอนหนึ่งว่า
ก็และครั้นกราบทลูอย่างนี้แล้ว ไดกล่าวอย่างนี้อีกว่า“พระเวสสันดรนั้นควรพระราชทานข้าว
น้ำและผ้านุ่ง ผ้าห่มเสนาสนะ เพราะว่าของนั้นสมควรแก่พราหมณ์ทั้งหลาย พระเวสสันดรนี้
เป็นพระราชาสืบวงศ์มาแต่พระองค์ เป็นผู้ทำความเจริญแก่สีพีรัฐ ข้าแต่พระเจ้าสญชัย
พระเวสสันดรผู้พระราชโอรส พระราชทานช้างเสียทำไม ถ้าพระองค์จักไม่ทรงทำตามคำอันนี้
ของชาวสีพี ชะรอยชาวสีพีจักพึงทำ พระองค์กับพระราชโอรสไว้ในเงื้อมมือของตน.”
พระเจ้าสญชัยได้ทรงสดับดังนั้น ทรงสำคัญว่า‘ชาวเมืองเหล่านี้ จักปลงพระชนม์พระเวสสันดร.’
จึงตรัสว่า “ถึงชนบทจะไม่มีและแม้แว่นแคว้น จักพินาศไปก็ตามเถิด เราก็ไม่พึงเนรเทศพระโอรส
ผู้หาความผิดมิได้ จากแคว้นของตนตามคำของชาวเมืองสีพี เพราะลูกเกิดแต่อุระของเรา และ
เราไม่พึงประทุษร้ายในโอรสนั้น เพราะเธอเป็นผู้ถึงพร้อมด้วยศีลและวัตรอันประเสริฐ แม้คำติ
เตียนจะพึงมีแก่เรา และเราจะพึงได้บาปเป็นอันมาก ฉะนั้นเราจะฆ่าลูกเวสสันดรด้วยศัสตรา
ได้อย่างไร.”
ชาวสีพีได้ฟังดังนั้น จึงกราบทูลว่า “พระองค์อย่าประหารพระเวสสันดรนั้น ด้วยท่อนไม้และ
ศัสตรา เพราะพระปิโยรสนั้นหาควรแก่เครื่องพันธนาการไม่ พระองค์จงขับพระเวสสันดรนั้น
เสียจากแคว้นพระเวสสันดรจงประทับอยู่ ณ เขาวงกต.”
พระเจ้าสญชัยได้ทรงสดับดังนั้น จึงตรัสว่า “ถ้าชาวสีพีพอใจอย่างนี้ เราก็ไม่ขัดความพอใจ
ขอโอรสของเรา จงอยู่ตลอดราตรีนี้ และจงบริโภคกามารมณ์ทั้งหลายแต่นั้น เมื่อราตรีสว่าง
แล้ว ดวงอาทิตย์ขึ้นแล้ว ชาวสีพีจงพร้อมกันขับโอรสของเราจากแว่นแคว้นเถิด.”
