ความคิดอัศจรรย์
ความคิดของคุณยายที่จะไปตามหา พ่อในปรโลกถือว่าเป็นความคิดอัศจรรย์ เพราะสําหรับคนทั่วไปนั้นเมื่อบุพการีละโลกไปแล้ว อย่างมากก็จุดธูปขอขมาหรือกราบไหว้ที่รูปภาพพร้อมกับทําบุญอุทิศส่วนกุศล ไปให้เสร็จแล้วก็ลืมเลือนไป บ้างก็ทําเป็นระยะๆ บ้างก็ไม่ทําเสียเลย แต่คุณยายไม่เป็นเช่นนั้น ท่านมีความปรารถนาอันแรงกล้าที่จะพบพ่อเพื่อขอขมาให้ได้ ความคิดอัศจรรย์
การที่คุณยายตั้งใจว่า “สักวันหนึ่ง จะต้องตามไปขอขมาพ่อให้ได้ไม่ว่าจะอยู่ หนใด” นับเป็นเรื่องที่ไม่ธรรมดา หัวใจของท่านยิ่งใหญ่ยากที่จะมีใครเสมอเหมือน เป็นความคิดของชาวนาคนหนึ่งในสังคม เกษตรกรรมที่น่าอัศจรรย์ใจเป็นอย่างยิ่ง ท่านไม่ได้คิดแค่วันเดียวแล้วล้มเลิก แต่ท่านคิดอย่างจริงจังฝังใจมาตลอดต่อเนื่อง ทั้งๆ ที่ยังไม่รู้ว่าพ่อตายแล้วไปอยู่ไหน คือ อยู่ที่ไหนไม่สําคัญ สําคัญที่ท่านจะไปหาให้ได้ นับแต่นั้นมาท่านก็พยายามเสาะหาว่ามีใคร ที่ไหนบ้างที่จะสามารถตอบคําถามที่ค้างคาใจ หรือสอนให้ท่านไปพบพ่อได้หากมีใครสักคน ที่ช่วยให้ท่านสมปรารถนา ท่านก็จะยอมทําทุกสิ่งทุกอย่างเพื่อให้เขาสมดังใจทุกประการ
ความคิดเช่นนี้ไม่อาจเกิดขึ้นได้ง่ายๆ ในหมู่มนุษย์ ไม่ว่าจะเป็นภายในประเทศ หรือต่างประเทศทั่วโลก น้อยคนนักที่จะคิดอย่างยาย ความคิดนี้จึงไม่ใช่เรื่องเล็กน้อยเลย แม้ไม่อาจจะเทียบกับความคิดของพระบรมโพธิสัตว์ตอนแบกมารดาอยู่ในทะเลแล้วตั้งความปรารถนาที่จะเป็นพระสัมมาสัมพุทธเจ้าก็ตาม แต่ก็เป็นความคิดที่แตกต่างจากคน ทั่วไปอยู่มาก ถือว่าเป็นการคิดการใหญ่ แม้แต่หลวงพ่อเองยังรู้สึกทึ่งว่า “โอ้โฮ คนเช่นท่านนี้ไม่ธรรมดา” ท่านยอมที่จะประสบกับความลําบากยากเข็ญนานัปการ ยอมที่จะอดทนและทําทุกสิ่งทุกอย่าง เป็นประดุจผ้าขี้ริ้วเช็ดเท้าที่ใครๆ อาจจะมาเหยียบย่ําได้ ท่านจะไม่สนใจสิ่งเหล่านั้น เพราะท่านมีความคิดอันมหัศจรรย์ที่เป็น เป้าหมายของชีวิตว่าจะต้องไปพบพ่อในปรโลกให้ได้
