.....อบายภูมิ หมายถึง ภูมิหรือดินแดนที่เกิดปราศจากความเจริญ เป็นภูมิที่มีแต่ความทุกข์ทรมาน เป็นที่เกิดของผู้ที่ทำบาปกรรมไว้ในขณะที่ยังมีชีวิตอยู่ ผลแห่งบาปกรรมนั้นจะส่งเขาไปเกิดในอบายภูมิหลังจากเขาตายแล้ว
.....อบายภูมิ มี ๔ ตามระดับบาปกรรมของคน คือ
- นรก เป็นที่เกิดของคนที่มากด้วยโทสะชอบฆ่าฟัน ชอบทำร้ายผู้อื่น
- เปรต เป็นที่เกิดของคนที่มากด้วยโลภะ ชอบฉ้อโกง ลักขโมย เบียดบังทรัพย์
- อสุรกาย เป็นที่เกิดของคนที่มากด้วยโลภะ
- ดิรัจฉาน เป็นที่เกิดของคนที่มากด้วยโมหะ หลงงมงาย อกตัญญู เห็นผิด