.....สุดยอดเขาสูงอย่างเอเวอเรส แม้สูงเสียดฟ้าเพียงใด ยากลำบากแค่ไหน อากาศจะหนาวเหน็บอย่างไร มนุษย์ก็สามารถพิชิตได้สำเร็จ ด้วยกำลังใจที่ยิ่งใหญ่ในชีวิตของการทำงาน ไม่ว่าใครจะมีกลยุทธ์สูงล้ำเพียงใด หากปราศจาก “กำลังใจ” ที่เข้มแข็ง กล้าแกร่ง อดทนแล้ว ยากที่จะประสบความสำเร็จได้และใจที่มีพลัง ใจที่สามารถผลักดันศักยภาพภายในให้แสดงออกมาได้ ต้องเป็นใจที่ใสสว่าง หยุดนิ่ง มีสติและสมาธิเท่านั้น ไม่ได้ด้วยใจที่ขุ่นมัวเศร้าหมอง ซึ่งเป็นความอ่อนแอของใจ การที่เราจะทำใจให้ใส ได้ด้วยการประกอบความดี ทั้งทำทาน รักษาศีล และเจริญภาวนา เป็นต้น ทุกครั้งที่เราทำความดี ความสุขสว่างจะเกิดขึ้นภายในใจเราครั้งหนึ่ง พอกพูนสั่งสมได้ที่หมั่นฝึกใจอยู่เสมอและเป็นกระแสใจที่คอยดึงดูดสิ่งดีๆ ให้เข้ามาเราอีกด้วย…
.....เป็นธรรมดาความสมดุลของสรรพสิ่งเมื่อมีให้ไปก็ต้องมีได้มา หรือเมื่อมีได้มาต้องมีการสูญเสียไป แต่ลองตรองดูเถิดว่า ถ้าเราจะต้องสูญเสียอะไรไปบ้าง เราจะเลือกสูญเสียอะไรดีเงินทองทรัพย์สมบัติ…เป็นของหวงของรัก เป็นสิ่งพึงปรารถนาของมวลมนุษย์ เป็นเครื่องปลื้มใจ ของหมู่ชน คอยบันดาลดลสิ่งนานาได้ดังใจหมาย ทุกคนจึงไขว่คว้า ปรารถนายิ่งนักแต่เมื่อถึงคราวจำเป็น…หลายๆ คนยังยอมเสียเงินตรา เพื่อแลกกับเวลาที่สูญเสียไป เพราะเวลาคือชีวิต ชีวิตจะมีค่าเพราะมีเวลาเหลืออยู่ เป็นความจริงยิ่งกว่า คือเวลาน้อยนิด สามารถแปรเปลี่ยนเป็นสมบัติมหาศาลได้ แต่สมบัติมหาศาล ไม่สามารถแปรเปลี่ยนเป็นเวลา แม้เพียงน้อยหนึ่งได้เราจึงหวงแหนเวลา ว่ามีค่ามากกว่าทรัพย์แต่ครั้นเมื่อถึงคราวจำเป็นจริงๆ …หลายคนก็ยอมสูญเสียเวลา เพื่อแลกกับอารมณ์ดีๆ ไม่ยอมสูญเสียอารมณ์ดีๆ ไป เพราะอารมณ์ดี อารมณ์สบาย เป็นสิ่งที่มีค่าสูงสุด ต่อให้เรามีทรัพย์มาก เกิดอยู่บนกองเงินกองทอง พร้อมทั้งมีเวลาเหลือหลาย ไม่ต้องลำบากกายทำสิ่งใดทั้งสิ้น
….แต่หากไร้เสียซึ่งอารมณ์ดีๆ สิ่งที่มีก็ไร้ค่า มีเหมือนไม่มีเป็นคนรวยที่หน้าหงิก อารมณ์ขุ่นมัวอยู่เสมอ จะหาความสุขได้จากที่ใดดังนั้นอารมณ์ดีๆ จึงไม่ควรให้ห่างหายไปจากใจเราแม้แต่วินาทีเดียวอารมณ์ดี คือ ดวงใจที่ใสสว่าง ฉายชัดออกมาทางใบหน้าและแววตา ส่งแผ่ความสดใสไปยังคนรอบข้าง …สำคัญที่ใจ คือ ถ้าใจดี สิ่งรอบข้างก็ดี ถ้าใจไม่ดี สิ่งรอบข้างก็ย่ำแย่ชีวิตที่ผ่านมาสูญเสียอะไรไปมากพอแล้ว สิ่งมีค่าอยู่กับตัวคือ ”ใจ” นี้ อย่าให้เสียไปอีกเลย…
อุบลเขียว