เรื่องเล่า กษัตริย์อาหรับฝึกม้ารบ
กษัตริย์ของอาหรับมีอยู่คนหนึ่ง เป็นนักรบ จึงสั่งให้แม่ทัพคัดม้าเจ๋งๆ ให้ตัวหนึ่ง
แม่ทัพเอาม้าเป็นพันเป็นหมื่น คัดม้าฝีเท้าดีๆ แล้วก็อยู่ในบังคับบัญชาดีๆ ทั้งฝีเท้าเร็ว ทั้งทรหดอดทนสารพัด
คัดกันมาเหลือ ๒ ตัวสุดท้ายสูสี ไม่ชนะกันหรอก แม่ทัพไม่รู้จะเลือกยังไง เหลือตัวเดียว
และตัวที่สูสีนี่เอาไว้ไม่ได้ ต้องฆ่าทิ้ง เพราะถ้าใครได้ไปจะเอามาฉะกับแม่ทัพซึ่งเป็นกษัตริย์ได้
ไว้ไม่ได้ต้องเหลือตัวเดียว ก็ไม่รู้จะทำยังไง ฝีเท้าฝีอะไรมันเท่าๆ กัน สุดท้ายเลย มันเอาม้ามาขังไว้ให้อดน้ำ
อยู่ ๒ - ๓ วัน
พอปล่อยมันวิ่งไปหากินน้ำ ไปถึงสระน้ำมันก็ไปถึงพร้อมกัน พอก้มหัวจะกินน้ำ แม่ทัพเป่านกหวีด
เรียก พอเป่าปรี๊ด ตัวหนึ่งยังไงมันก็กินก่อน อีกตัวหนึ่งพอก้มจะกินมันวิ่งกลับ ไม่กิน ตัวนี่เลยรอด ส่วนตัวที่กิน
น้ำนั่นต้องฆ่าทิ้ง
เพราะมันต่างกัน เวลาออกรบต้องการม้าอย่างตัวนี้ เป็นตายไม่ทิ้งนาย เพราะชีวิตในกลางสนามรบ
มันอย่างนั้นจริงๆ
เพราะฉะนั้น เรื่องการมีวินัยขั้นต้น อยู่ที่การฝึกรับผิดชอบต่อความสะอาด เหมือนจะฝึกม้า ชนิดที่เอา
ชีวิตฝากกับมันได้ ม้าตัวนี้ ต้องฝึกให้สะอาด ต้องฝึกทุกอย่าง
บันทึกจากแสดงธรรม
พระพี่เลี้ยงโครงการบรรพชาสามเณรล้านรูป ณ หมู่กุฏิสามเณร วัดพระธรรมกาย
วันที่ ๒๕ กุมภาพันธ์ พ.ศ. ๒๕๕๙
