ผีเสื้อ
ชายคนหนึ่งพบดักแด้ของผีเสื้ออยู่ใกล้ ๆ กับหน้าต่างห้องของเขา เขาจึงตัดสินใจที่จะสังเกตการเติบโตของมัน
วันหนึ่งดักแด้ก็เริ่มแยกออก ชายหนึ่งจึงตัดสินใจที่จะนั่งดูการปรากฏตัวของผีเสื้อตัวนั้น เจ้าผีเสื้อออกมาจากรูเล็ก ๆ ที่ดักแด้ ทีละนิด ๆ มันพยายามเอาตัวของมันออกมา แต่หลังจากที่เวลาผ่านไปหลายชั่วโมงมันก็ยังออกมาไม่สำเร็จ และในที่สุดมันก็เลิกที่จะพยายามต่อ
ชายหนุ่มเห็นแบบนั้นเลยตัดสินใจที่จะช่วยผีเสื้อตัวนั้น เขาเอากรรไกรตัดรูดักแด้ให้กว้างขึ้น และทำให้เจ้าผีเสื้อสามารถออกมาได้อย่างง่ายดาย มันเป็นผีเสื้อที่ตัวใหญ่มาก แต่กลับมีปีกที่เล็กเหลือเกิน
ชายหนุ่มไม่ได้คิดอะไรกับเรื่องนี้นัก เขากลับมานั่งรอให้ผีเสื้อออกบินอีกครั้ง แต่มันก็ไม่ออกบินอีกเลยทั้งชีวิต มันเอาแต่คลานอยู่ที่พื้นด้วยร่างกายอันใหญ่โตของมันไม่ต่างกับตัวหนอนที่มีปีกไว้เพียงประดับเท่านั้น
แม้จะเข้าไปช่วยด้วยความเป็นห่วงแค่ไหน แต่ชายหนุ่มก็ไม่มีทางรู้ได้ว่าการที่จะต้องออกจากดักแด้ให้ได้ด้วยตัวมันเอง คือวิธีเดียวที่ผีเสื้อจะสามารถฉีดเลือดของมันเข้าไปในปีก และทำให้มันบินได้
ข้อคิดจากเรื่องดังกล่าวนำมาใช้กับการปฏิบัติธรรม
เราต้องให้โอกาสตัวเราเองในการหาที่พึ่งภายใน การหาที่พึ่งภายใน ลูกต้องทำด้วยตัวของเราเองเท่านั้น คนอื่นทำแทนกันไม่ได้ เราต้องประกอบความเพียรอย่างถูกหลักวิชชา จะได้ใช้วันเวลาให้คุ้มค่า เพราะเดี๋ยวก็วันเดี๋ยวก็คืน วันเวลาผ่านไปเร็วมากเลย เผลอประเดี๋ยวเดียว ก็หมดเวลาอีกแล้ว เรายังแข็งแรงกันอยู่ ต้องรีบชิงช่วงตอนนี้แหละ
หลวงพ่อธัมมชโย
ขอบคุณภาพ : thebutterflycompany
