นิทานเสริมปัญญา
ตอน ใครทุกข์กว่ากัน ?
กาลครั้งหนึ่ง ณ ท่าเรือเเห่งหนึ่ง มีหญิงหม้าย ชาวประมง เเละเศรษฐี ขณะที่รอเรืออยู่นั้น ทั้งสามคนก็ได้พูดคุยความทุกข์ใจของตนเอง ...
หญิงหม้ายได้เล่าเรื่องความทุกข์ของตนให้คนอื่นฟังว่า เธอได้เลิกรากับสามีที่อยู่ด้วยกันนานมากหลายปี เนื่องจากว่า จับได้ว่าสามีได้นอกใจ ไปมีหญิงอื่น เธอทุกข์มาก
ชาวประมง บอกว่า ตนทุกข์กว่า เเละได้เล่าเรื่องความทุกข์ของตนเช่นกันว่า พ่อของเขาเพิ่งเสียชีวิตไปด้วยโรคชรา ทำให้หมดกำลังใจในการมีชีวิตต่อไป
เศรษฐี บอกว่า ตนทุกข์ที่สุดกว่าใครทั้งนั้น เเละได้เล่าเรื่องความทุกข์ของตนบ้างว่า เพิ่งสูญเสียบ้านหลังใหญ่ ที่อยู่มานานนับสิบปี ด้วยเกิดเหตุไฟไหม้ ทำให้ทรัพย์สมบัติที่หามาทั้งชีวิต ต้องวอดวายสลายไปจนเกือบหมด
ทั้งสามคน ถกเถียงกันว่า ใครทุกข์กว่าตนนั้นไม่มี ไม่มีใครลดราให้เเก่กันเลย...
เผอิญว่ามีบัณฑิตผู้หนึ่ง ผ่านมาได้เห็นทั้งสามคนถกเถียงกัน เเละทั้งสามคนขอให้บัณฑิตนั้นตัดสินว่า "ใครทุกข์กว่ากัน? "
บัณฑิต กล่าวว่า ...
" อันความทุกข์ของพวกท่านนั้น ล้วนเเล้วเเต่เป็นความทุกข์ที่หนักหนาสาหัสด้วยกันทั้งนั้น ...
การที่ต้องเเยกทางกับคนที่เรารัก .. ก็เป็นทุกข์
การที่คนรักตายจากไป .. ก็เป็นทุกข์
เเละการที่ต้องสูญเสียของรักไป .. ก็เป็นทุกข์เช่นเดียวกัน
เเต่สิ่งที่ทำให้ความทุกข์สาหัสหนักหนานั้น มิใช่เป็นเพราะทุกข์จากเรื่องอะไรหรอก อันที่จริงเเล้วเหตุเเห่งทุกข์นั้นคือ สิ่งที่ท่านคิดว่าสิ่งนั้นเป็นของตนต่างหากเล่า
การที่ท่านสูญเสียสามี.. เมื่อคิดว่านี่คือสามีของท่าน ท่านก็ทุกข์ ... หากท่านคิดว่าสามีเป็นของคนอื่น ท่านก็ไม่ทุกข์
การที่ท่านสูญเสียบิดา.. เมื่อคิดว่านี่คือบิดาของท่าน ท่านก็ทุกข์ ... หากท่านคิดว่าบิดาเป็นของคนอื่น ท่านก็ไม่ทุกข์
การที่ท่านสูญเสียบ้าน.. เมื่อคิดว่านี่คือบ้านของท่าน ท่านก็ทุกข์ ... หากท่านคิดว่าบ้านเป็นของคนอื่น ท่านก็ไม่ทุกข์
ดังนั้นเเม้จะเป็นเรื่องๆเดียวกัน เมื่อท่านยึดมั่นถือมั่นว่าเป็นของตน ท่านก็ทุกข์ เเต่ถ้าท่านไม่ยึดมั่นถือมั่นว่าเป็นของของตน ท่านก็ย่อมปล่อยวางความทุกข์ลงได้ "
ทั้งสามคนเมื่อได้ฟังคำเเนะนำ จากบัณฑิตก็ได้เข้าใจ เเละได้กล่าวว่า ..
" วันนี้นอกจากท่านจะได้ไขปัญหาของพวกเราให้กระจ่างเเล้ว ท่านยังได้ช่วยชี้เเนะหนทางดับทุกข์ให้เเก่พวกเราอีกด้วย ..."
