คำพ่อ คำเเม่
ตอน ความรับผิดชอบ
ลูกรัก...
เมื่อลูกทำงานของตัวเองหรือได้รับมอบหมายให้ทำงานอะไร สิ่งที่ลูกต้องยึดถือให้มั่นคงที่สุดคือความรับผิดชอบ สิ่งที่เรียกว่าความรับผิดชอบนั้นก็คือ การที่มีความตั้งใจ มีความจริงใจทำงานนั้นๆ ให้สำเร็จไปด้วยดี เรียบร้อย และทันตามกำหนดเวลา ไม่ต้องให้ใครมาคอยจงจ้ำจี้จ้ำไชบ่อยๆ ไม่ต้องให้ใครมากระตุ้นเตือนให้ทำ แต่เตือนตัวเองอยู่เสมอว่านี่เป็นงานที่ตนต้องทำ คนที่ทำงานแบบนี้เขาเรียกว่าคนมีความรับผิดชอบดี เป็นที่ต้องการของหมู่คณะ และคนเช่นนี้จะเจริญก้าวหน้าได้เร็วกว่าคนที่ขาดความรับผิดชอบ คนที่ปล่อยปละละเลยหน้าที่ของตัว หรือคนที่ทำงานแบบไม่เต็มใจ แบบเสียไม่ได้อย่างที่พูดกันสมัยนี้ว่าแบบเช้าชามเย็นชาม
ลูกทราบดังนี้แล้ว จึงควรฝึกให้เป็นคนมีความรับผิดชอบ วิธีฝึกก็ไม่ยากนัก เริ่มต้นด้วยการเตือนตัวเองให้ได้ก่อน เตือนตัวเองว่านี่เป็นหน้าที่ของเรา เป็นงานของเรา เป็นเรื่องของเรา ที่ตัวเราจะต้องจัดต้องทำ และเมื่อลงมือทำก็พยายามทำให้ดีที่สุด ทำจนสุดกำลังและเรี่ยวแรง ที่มีอยู่ แสดงความรู้ความสามารถให้เต็มที่ ผลที่ได้ก็จะเกิดแก่ตัวเราเอง เราจะเป็นผู้ได้รับผลโดยตรงอย่างนี้เป็นต้น
เตือนใจตัวเองอย่างนี้อยู่เสมอๆ ความรับผิดชอบก็จะค่อยๆ เกิดขึ้นแก่ลูก นานเข้าลูกจะกลายเป็นคนรับผิดชอบที่ดีเยี่ยมโดยอัตโนมัติ
พระมหาโพธิวงศาจารย์
(ทองดี สุรเตโช ป.ธ.๙, ราชบัณฑิต)
