คำพ่อ คำเเม่
ตอน อย่าหูเบา
ลูกรัก...
เมื่อใดลูกได้เป็นใหญ่ เป็นหัวหน้า เป็นผู้บังคับบัญชาคนอื่น ลูกต้องระวังไว้อย่างหนึ่งซึ่งสำคัญมาก คืออย่าหูเบา หมายความว่าอย่าเชื่อคนง่ายๆ อย่าตัดสินอะไรก่อนที่จะพิจารณาให้ถูกต้องถ่องแท้
คำพูดคำแนะนำที่คนอื่นมาพูดให้ฟังนั้น ต้องฟังหูไว้หู ใช้สติเป็นตะแกรงร่อนให้ดี โดยเฉพาะคำพูดของคนใกล้ชิดยิ่งต้องระวังให้มาก เพราะผู้ใหญ่ที่หูเบาต้องพังพินาศเพราะคนใกล้ชิดมามากต่อมากแล้ว มิใช่ไม่ให้ไว้ใจคนใกล้ชิด
เพียงแต่เตือนให้ระวังไว้เท่านั้น บางทีคนใกล้ชิดเราหรือคนที่มาเล่านั้นอาจมีแผนยืมมือเราให้ไปกำจัดศัตรูของเขาหรือไปยกย่องเพื่อนเขาก็ได้ หรือคนของเราอาจไปมีเรื่องกับคนอื่นแล้วมายืมมือเราไปทำลายเขาก็ได้
พระมหาโพธิวงศาจารย์
(ทองดี สุรเตโช ป.ธ.๙, ราชบัณฑิต)
