คำพ่อ คำเเม่
ตอน รักเดียวใจเดียว
ลูกรัก...
สิ่งที่จะทำให้คู่ครองอยู่กันยั่งยืนตลอดไปนั้นก็คือความรักเดียวใจเดียว ซึ่งหมายถึงความจริงใจซื่อสัตย์ต่อกัน ไม่นอกใจกัน มั่นคงอยู่ในคำมั่นสัญญาที่ให้ไว้แก่กันตั้งแต่แรก สามีหรือภรรยารักเดียวใจเดียวอย่างนี้เรียกว่ารักษาสัจจะมั่นคง สัจจะนี้แหละที่ทำหน้าที่เป็นโซ่ทองคล้องใจคู่สามีภรรยาไว้ได้ เมื่อมีสัจจะรัก
เดียวใจเดียวต่อกันแล้ว อย่างอื่นเช่นความเห็นอกเห็นใจกัน การให้อภัยกัน และความเข้าใจกันดีก็จะตามมา ความรักเดียวใจเดียวนี้จะทำให้ครอบครัวอยู่เย็นเป็นสุข ไม่มีทะเลาะเบาะแว้ง ไม่หวาดระแวงกัน เป็นสิ่งดีที่สุดที่ควรถนอมไว้
เมื่อลูกมีครอบครัวก็ขอให้ลูกยึดแนวนี้ไว้ ครอบครัวของลูกจะเป็นครอบครัวที่สุขสบาย ถ้าฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งไม่รักเดียวใจเดียวเสียแล้วจะอยู่กันอย่างไม่เป็นสุขแน่ การที่ต้องเห็นหน้ากันและอยู่ด้วยกันกับคนที่ไม่ชื่อสัตย์นั้นมันยึดอัดและลำบากใจแค่ไหนลูกก็คงพอทราบ จึงไม่ควรประพฤติเป็นคนนอกใจคู่ครองของตัว
คนเราแม้สัจจะต่อคู่ครองที่ตนรักยังรักษาไม่ได้ จะไปรักษาความดีงามอะไรอื่นได้ ความน่าเชื่อถือและศักดิ์ศรีของคนเรานั้น เริ่มที่สัจจะนี่แหละ คนที่มีสัจจะและรักษาสัจจะเท่านั้นจึงจะน่าเชื่อถือได้และมีศักดิ์ศรีพอที่จะให้ความไว้วางใจได้ คนที่ขาดสัจจะไม่ซื่อสัตย์แม้แต่กับคู่ครองของตัวเองจะไปซื่อสัตย์ต่อคนอื่นนั้นก็คงยาก จะไปไว้ใจเขาได้อย่างไร ทุกแห่งหนเขาถือกันมาตลอดว่าเป็นเรื่องร้ายแรงมากทีเดียวกับการที่ไม่รักเดียวใจเดียวแต่ไปปันใจปันตัวให้แก่คนอื่น
พระมหาโพธิวงศาจารย์
(ทองดี สุรเตโช ป.ธ.๙, ราชบัณฑิต)
