คำพ่อ คำเเม่
ตอน ใจเขาใจเรา
ลูกรัก...
การอยู่ร่วมกับคนอื่น ไม่ว่าจะอยู่กันแบบสามีภรรยา แบบครอบครัวพ่อแม่ลูก แบบญาติมิตร แบบเพื่อนร่วมงาน เพื่อนบ้าน หรือเพื่อนร่วมโลก การคำนึงถึงความรู้สึกของคนอื่นเป็นสิ่งสำคัญมาก จะอยู่กันได้นานหรือไม่นาน จะอยู่กันอย่างสงบสุขหรืออย่างอยู่ร้อนนอนทุกข์ ก็อยู่ที่จุดนี้เป็นสำคัญ การเอาใจเขามาใส่ใจเราและเอาใจเราไปใส่ใจเขา เป็นเรื่องที่ควรทำ หมายความว่าเราจะทำอะไรก็ตาม ก็ต้องคำนึงถึงผล กระทบที่จะเกิดแก่คนอื่นด้วย บางครั้งเราคิดว่าเราทำแล้วเราจะได้ผลประโยชน์ แต่คนอื่นเขาอาจเดือดร้อนเพราะการกระทำของเราก็ได้ จึงควรหลีกเลี่ยงข้อนี้ให้มาก ไม่ควรสร้างความสำเร็จ บนความเดือดร้อนของคนอื่น เราไม่ชอบให้ใครมาทำให้เราเดือดร้อน คนอื่นก็ไม่ชอบให้เราไปทำให้เขาเดือดร้อนเหมือนกัน นึกถึงอกเขาอกเราเป็นใช้ได้ คนที่คิดเอาแต่ได้ เขาเรียกว่าคนเห็นแก่ตัว
ลูกเอ๋ย เกิดเป็นคนนะลูก เมื่อเราอิ่มก็ควรนึกถึงคนที่เขาอดบ้าง เมื่อเราสุขก็ควรคิดถึงคนที่เขาทุกข์บ้าง เมื่อเรามีก็คิดถึงคนที่เขาจนบ้าง ลูกคิดได้อย่างนี้ ลูกจะเป็นนักเสียสละ เห็นใจคนอื่น ช่วยเหลือคนอื่นได้ และจะเป็นที่รักนับถือ ของคนทั่วไป หากลูกเป็นคนเห็นแก่ตัว ลูกจะอยู่โดดเดี่ยว เวลาลูกเดือดร้อนจะไม่มีใครแยแสลูกเลย จำไว้เถิดลูก
พระมหาโพธิวงศาจารย์
(ทองดี สุรเตโช ป.ธ.๙, ราชบัณฑิต)
