คำพ่อ คำเเม่
ตอน ความสุจริต
ลูกรัก...
เวลานี้มีสิ่งที่หาได้ยากยิ่งขึ้นทุกวันในโลกของเราเหมือนกับงมหาเข็มในมหาสมุทร สิ่งนั้นคือความสุจริต ในทุกวงการในทุกสังคมต่างก็ต้องการเเละเเสวงหาความสุจริตกันทั้งนั้น เเต่ความสุจริตก็ยังหาได้ยากเต็มที เมื่อหาได้ยาก ความเดือดร้อนจึงเกิดขึ้นทุกหย่อมหญ้า ความหวาดระเเวง ความเอารัดเอาเปรียบกันจึงระบาด ไปทั่วทุกหนทุกเเห่ง
สำหรับคนที่ยังมั่นอยู่ในความสุจริตนั้นต่างก็ต้องอยู่อย่างเจียมเนื้อเจียมตัว อยู่อย่างไม่สบายใจนัก ต้องถูกกระเเหนะกระเเหน ก้าวร้าวให้หมดกำลังใจไปเรื่อยๆ โดยไม่มีทางตอบโต้ จนคนสุจริตบางคนทนสภาพไม่ไหวต้องยอมเป็น "หมาหางด้วน" ไปกะเขาด้วยอย่างน่าเสียดาย คงเหลือเเต่คนที่จิตใจมั่นคงจริงๆ เท่านั้น จึงจะครองความสุจริตไว้ได้
คนอย่างนี้เเหละลูกเอ๋ยที่น่ายกย่องเเท้จริง ไหว้ได้เต็มมือ นับถือได้เต็มใจ เเต่ก็หายากเสียจริง ขอให้ลูกยึดถือคนอย่างนี้เป็นเเบบเถิด เเม้เขาจะดูด้อยศักดิ์ จะดูซอมซ่อเเละยากจน เเต่ก็มีศักดิ์ศรีสูงส่ง เคารพนับถือได้สนิทใจ
เเท้จริง ความสุจริตนั้นเป็นเกราะป้องกันตัวเราได้ คือป้องกันเรามิให้ตกไปในบ่วงเเห่งความชั่วทุจริต มิให้ตกอยู่ในวังวนเเห่งความเลวร้ายในสังคม ทำให้ปลอดภัยจากการถูกกล่าวหา ถูกใส่ร้ายป้ายสี หรือถูกลงโทษ ผู้มั่นคงอยู่ในสุจริตธรรมย่อมได้รับความนับถือจากคนทั่วไป ไปไหนมาไหนก็ไม่ต้องหวาดระเเวง ทำมาหากินอะไรก็ทำได้โดยเปิดเผย ความสุจริตเป็นเหตุให้คนเราเป็นอยู่อย่างปกติสุข ไม่มีเวรมีภัยกับใคร ความสุจริตดีอย่างนี้ ลูกจึงควรยึดไว้ให้มั่น เเม้จะต้องฝืนใจเเละอดทนประพฤติก็คุ้ม
พระมหาโพธิวงศาจารย์
(ทองดี สุรเตโช ป.ธ.๙, ราชบัณฑิต)
