คำพ่อ คำเเม่
ตอน การบริหารเวลา
ลูกรัก..
เวลาที่ผ่านไปนั้นไม่สามารถเรียกกลับคืนมาได้อีก ผ่านแล้วก็ผ่านเลย หมดแล้วหมดเลย แต่เวลาที่ผ่านไปนั้นมิได้ผ่านไปเฉยๆ มันได้พาชีวิตของเราให้ล่วงกาลผ่านวัยไปด้วย คือชีวิตของเราก็ล่วงเลยไปทุกเวลา เดินหน้าทุกเวลา ไม่ถอยกลับ คนฉลาดเขาจะรู้จักคุณค่าของเวลามาก รู้จักใช้เวลาให้เป็นประโยชน์
ให้ได้ผลคุ้มค่า อย่างที่ชอบพูดกันว่าเวลาเป็นเงินเป็นทองนั่นแหละ
ในบางครั้งหากเราไม่รู้จักคุณค่าของเวลาหรือบริหารเวลาไม่เป็น เวลาที่ผ่านเลยไปนั้นอาจเป็นความสูญเสียโอกาสอันสำคัญในชีวิตที่เราพึงได้รับผลตอบแทนอย่างคุ้มค่าก็ได้ แต่เราก็ให้ผ่านไปเฉยๆ อย่างน่าเสียดาย
ทุกคนมีเวลาและได้เวลาเท่ากันหมด ไม่ว่าจะเป็นนาที เป็นชั่วโมง หรือเป็นวันเป็นเดือน ได้รับจำนวนเท่ากัน ไม่มีใครได้เวลามากเป็นพิเศษกว่าใคร จึงขึ้นอยู่กับว่าผู้ใดจะใช้เวลาและบริหารเวลาดีกว่ากัน ผู้ที่ใช้เวลาเป็นและบริหารเวลาได้ดีก็มีโอกาสได้รับความสำเร็จสมหวังในสิ่งที่ปรารถนาได้มากกว่าคนอื่น
เวลามีค่าจึงควรใช้ให้คุ้มค่า และใช้ให้เกิดคุณค่าแก่ตัวให้มากที่สุดเท่าที่จะมากได้ ในทางศาสนาท่านก็สอนไว้เสมอว่า “อย่าให้เวลาล่วงเลยไปโดยเปล่าประโยชน์ เร่งทำสิ่งที่ควรทำเสียแต่วันนี้” ดังนี้เป็นต้น เท่ากับแนะนำให้บริหารเวลาให้เป็นนั่นเอง
พระมหาโพธิวงศาจารย์
(ทองดี สุรเตโช ป.ธ.๙, ราชบัณฑิต)
