คำพ่อ คำเเม่
ตอน การให้กำลังใจกัน
ลูกรัก..
ในยามที่คนเราได้รับผิดหวัง เกิดความท้อแท้ หรือกำลังเผชิญกับเหตุการณ์ที่หนักอกหนักใจ สิ่งต้องการมากที่สุดในขณะนั้นก็คือกำลังใจจากคนอื่น โดยเฉพาะจากคนใกล้ชิด กำลังใจเป็นยาบำรุงจิตขนานวิเศษ เป็นยากระตุ้น ให้คนเราเกิดพลังที่จะต่อสู้ชีวิตต่อไป ทำให้ความ ท้อแท้สิ้นหวังหมดไปได้ เราเองยังต้องการกำลังใจจากคนอื่น แม้คนอื่นก็ต้องการกำลังใจจากเราเช่นกัน
ฉะนั้น คนเราจึงควรให้กำลังใจแก่กันและกัน มิใช่คอยแต่จะรับกำลังใจจากคนอื่น การให้กำลังใจแก่คนอื่นนั้นเป็นเรื่องดีเป็นเรื่องควรทำเป็นอย่างยิ่ง ควรฝึกทำให้เคยชิน โดยเฉพาะกับคนใกล้ตัว คนที่เขาดีต่อเรา ช่วยเหลือเรา และมีน้ำใจต่อเรา เราต้องให้กำลังใจเขาสม่ำเสมอ อย่าให้ขาด
การให้กำลังใจกันนั้นทำได้หลายอย่าง เช่นให้ของกินของใช้ ให้ของขวัญรางวัล แต่การให้กำลังใจที่สำคัญและดีที่สุดก็คือคำพูด การพูดจาดี พูดชมเชยยกย่องเมื่อเขาทำดีทำถูกถือว่าดีที่สุด หากเขาทำผิดพลาดไป การพูดให้โอกาสแก่เขาใหม่ ไม่ดุด่าว่ากล่าวให้ได้อาย แต่แนะนำวิธีทำที่ถูกต้องแก่เขา อย่างนี้ก็ถือได้ว่าให้กำลังใจเหมือนกัน
รวมไปถึงเมื่อเขาเกิดความผิดหวังท้อแท้ เกิดความเสียใจ ก็พูดปลอบใจให้กำลังใจเขา แสดงความเห็นอกเห็นใจ ทำตัวเป็นเพื่อนทุกข์ของเขา ก็เป็นเหตุให้ได้ไมตรีต่อกัน ผิดกับการบั่นทอนกำลังใจคนอื่นด้วยคำพูดซึ่งเป็นการไม่สร้างสรรค์ สิ่งดีเลยมีแต่สร้างศัตรูอย่างเดียว ให้กำลังใจคนจึงดีกว่าบั่นทอนกำลังใจคนแน่แท้
พระมหาโพธิวงศาจารย์
(ทองดี สุรเตโช ป.ธ.๙, ราชบัณฑิต)
