อานุภาพแห่งบุญ
“คุณมีองค์พระประจำตัวแล้วหรือยัง”
“ยังเลย”
“อ้าว....คุณต้องรีบสร้างเสียนะครับ โอกาสทองมาแล้ว เดี๋ยวหมดก่อน” คุณพจน์พูดเสียงขึงขังจากใจจริง
“ฉันสร้างแล้วองค์หนึ่ง”
“ขออนุโมทนาบุญด้วยนะครับ...เอ...แต่คุณชักชวนคนอื่น ร่วมสร้างบ้างหรือยัง ญาติมิตร พี่น้อง โดยเฉพาะคุณพ่อคุณแม่ ผู้มีพระคุณ อย่าลืมชวนท่านหรือสร้างให้ท่านด้วยนะครับ”
บุญนำพา
นับตั้งแต่ พระเดชพระคุณพระสุธรรมยานเถร (หลวงพ่อธัมมชโย) เจ้าอาวาสวัดพระธรรมกาย เปิดโอกาสให้สาธุชนทั้งหลายได้มาร่วมสร้างสิ่งศักดิ์สิทธิ์ที่จะเป็นศูนย์กลางของชาวพุทธทั่วโลก นั่นคือ “ธรรมกายเจดีย์” เจดีย์แห่งพระรัตนตรัย ที่มีรูปลักษณะประมวลเอารูปแบบของพุทธรัตนะ ธรรมรัตนะ และสังฆรัตนะ มารวมไว้ด้วยกัน ซึ่งในอนาคตก็จะเป็นสิ่งมหัศจรรย์ของโลกอีกแห่งหนึ่ง และที่น่าภูมิใจอย่างยิ่งก็คือ เป็นสิ่งมหัศจรรย์ที่เกิดขึ้น ณ ผืนแผ่นดินไทย
ตั้งแต่นั้นมา ปรากฏมีสาธุชนผู้ใจบุญได้ร่วมบุญกันอย่างมิขาดสาย โดยการร่วมจองสร้างองค์พระธรรมกายประจำตัว ซึ่งจะมีการจารึกชื่อของผู้สร้างไว้ที่ฐานองค์พระ แล้วนำไปประดิษฐาน ณ ธรรมกายเจดีย์ให้ผู้คนสักการะบูชาเป็นเวลานับพันปี บ้างก็สร้างองค์พระให้กับบรรรพบุรุษทั้งที่มีชีวิตและละโลกไปแล้ว บ้างก็ทำหน้าที่ผู้นำบุญชักชวนบุคคลอันเป็นที่รักและปรารถนาดี ให้มาร่วมสร้างองค์พระธรรมกายประจำตัวด้วย ดังเช่นคุณพจน์ ซึ่งเป็นนักธุรกิจที่ใช้เวลาแต่ละวันเพื่อการทำมาหากิน และออกชักชวนคนอื่นทำบุญด้วย ชีวิตจิตใจของคุณพจน์ผูกพันอยู่กับบุญกุศลตลอดเวลา และพิสูจน์ว่า ธรรมะกับธุรกิจสามารถดำเนินควบคู่ไปด้วยกันได้เป็นอย่างดี
“ผมมีเพื่อนคนหนึ่ง ทำงานค้าขายวัสดุก่อสร้างจำพวกเครื่องสุขภัณฑ์ เพื่อนคนนี้ได้พบกับอานุภาพบุญเข้าแล้ว” คุณพจน์เล่าด้วยความปีติ
“เพื่อนคนนี้เขาร่วมสร้างพระธรรมกายประจำตัวองค์หนึ่ง...ไม่น่าเชื่อ..ต่อมาเขาได้ไปพบกับนักธุรกิจเจ้าของโครงการที่พักอาศัยรายใหญ่ที่ใจบุญ แค่นั่งทานข้าวใกล้ๆ กันในร้านอาหาร ได้พูดคุยกันเพียงไม่นาน ก็ตกลงจะให้เพื่อนของผมดำเนินการรับเหมาเกี่ยวกับเครื่องสุขภัณฑ์ ซึ่งเป็นงานใหญ่ มียอดเงินที่สูงมากเพื่อนผมเขาบอกว่า คุ้มจริงๆ ผมบอกว่าไม่ใช่อะไร...เพราะบุญนั่นแหละ”
หายป่วยเป็นอัศจรรย์
เมื่อครั้งพระเดชพระคุณพระสุธรรมยานเถร ไปปฏิบัติธรรมที่ จ.เชียงใหม่ คุณสมลักษณ์ นพเกตุ ได้เล่าให้หลวงพ่อฟังว่า
“คุณพ่อของลูกป่วยหนักด้วยอาการของโรคหัวใจ ต้องเข้าห้องไอซียู หมอใส่เครื่องช่วยหายใจระโยงระยางไปหมด อาการหนักแทบจะไม่มีความหวังอะไรเลย ขณะเดียวกันก็มีผู้ป่วยด้วยอาการเดียวกันเป็นแม่ของมหาเศรษฐีของเมืองไทยท่านหนึ่ง ลูกนึกในใจว่า ถ้าเขาจะจ้างหมอที่มีฝีมือชั้นเยี่ยมจากไหนมารักษาก็สามารถทำได้ แต่เราคงทำเช่นนั้นไม่ได้ นึกถึงแต่บุญที่ตนเองสร้างมา ทั้งบุญสร้างองค์พระธรรมกายประจำตัว และบุญที่ทำหน้าที่ผู้นำบุญชักชวนผู้อื่น ให้มาร่วมบุญองค์พระ พอนึกถึงบุญนี้เข้า ใจเกิดปีติ ใจขยายอิ่มเอิบ ปลอดโปร่งโล่งไปหมด แล้วก็คอยกระซิบที่ข้างหูของพ่อตลอดเวลาให้นึกถึงบุญ เล่าเรื่องบุญให้พ่อฟังพยายามแผ่กระแสบุญที่เรามีให้พ่อด้วย ปรากฏว่า ต่อมาไม่นานอาการของพ่อดีขึ้น ดีวันดีคืนจนหมอแปลกใจ ขณะที่เตียงคุณแม่ของมหาเศรษฐีอาการท่านยังคงทรุดเหมือนเดิม อานุภาพบุญจริงๆ ค่ะ ตอนนี้คุณพ่อออกจากโรงพยาบาลแล้ว”
เจ้าของบุญรออยู่
พระเดชพระคุณพระสุธรรมยานเถร เคยปรารภครั้งหนึ่งว่า การสร้างองค์พระธรรมกายประจำตัวครั้งนี้จริงๆ แล้วเจ้าของบุญนั้นมีอยู่ คนมีบุญที่จะได้มาร่วมสร้างมีอยู่แล้ว เพียงแต่เราไปบอกเขาให้เขาได้รับทราบข่าวบุญนี้ เขาก็จะร่วมทำบุญกับเราทันที แต่ทั้งนี้ขึ้นอยู่กับตัวเราเองว่า จะช่วยบอกข่าวและกระจายสื่อแห่งบุญนี้ออกไปอย่างไร ความอัศจรรย์เรื่องเจ้าของบุญรออยู่นี้ได้เกิดขึ้นแล้วกับหลายๆ คน อย่างเช่นคุณอาทิตย์ เมื่อเร็วๆ นี้
คุณอาทิตย์ ทำงานอยู่ที่จังหวัดนครราชสีมา แต่มีญาติอยู่จังหวัดชายแดนภาคใต้ ด้วยความปรารถนาดีอยากจะให้หมู่ญาติได้สร้างพระธรรมกายประจำตัวด้วย จึงรีบเดินทางไปหา ปรากฏว่าน้องสาวและญาติอีก ๓-๔ คน ทั้งเป็นชาวไทยพุทธและต่างศาสนา และเพื่อนชาวมาเลย์มาเล่าให้คุณอาทิตย์ฟังว่า ไม่รู้เป็นยังไง พวกเขาเกิดฝันตรงกันคือฝันเห็นองค์พระสีทองติดต่อกันมา ๓-๔ คืนแล้ว คุณอาทิตย์เลยเอารูปองค์พระธรรมกายสีทองที่หน้าปกหนังสือผู้นำบุญให้ดู ญาติและเพื่อนเหล่านั้นรีบชี้มาที่องค์พระแล้วบอกว่า
“นี่แหละองค์นี้แหละ อย่างนี้เลยที่เขาฝันเห็น” พูดพร้อมกับยิ้มแย้มปีติยินดี
คุณอาทิตย์จึงบอกข่าวบุญเรื่องการสร้างพระธรรมกายประจำตัวให้ฟัง ปรากฏว่าญาติเหล่านั้นต่างจองสร้างองค์พระด้วยความดีใจที่รู้ว่าตัวเองเป็นเจ้าของบุญ รวมกันแล้วคุณอาทิตย์บอกบุญได้ถึง ๑๑ องค์ ทั้งๆ ที่บุคคลเหล่านี้ยังไม่เคยมาวัดพระธรรมกายเลย
ใคร ๆ ก็อยากได้บุญ
คุณหมอวัฒน์ เป็นสัตวแพทย์ที่ได้ร่วมสร้างพระธรรมกายประจำตัวมาแล้ว สร้างแล้วก็ไม่ได้คิดอะไร ครั้นได้ฟังหลวงพ่อบอกว่า “การสร้างองค์พระธรรมกายประจำตัวนี้ คนมีบุญเขาจะได้ยิน ได้ฟัง ได้ทำ และก็ทำได้สำเร็จ” ผมเลยบอกบุญทุกคนเลย แม้กระทั่งลูกค้าที่มาในร้าน
มีคุณยายอายุประมาณ ๗๕ ปี เอาสัตว์เลี้ยงมารักษา คุณยายชอบเก็บเอาแมวเอาสุนัขข้างถนนมารักษาด้วยความสงสาร แสดงว่าคุณยายเป็นคนใจบุญทีเดียว แต่การทำบุญกับสัตว์ พระพุทธองค์ตรัสว่ายังไม่ได้บุญมากเท่ากับการทำบุญสืบต่ออายุพระพุทธศาสนา ผมอยากให้คุณยายได้บุญมากๆ เลยถามว่า คุณยายเคยสร้างองค์พระหรือเปล่า คุณยายตอบว่าเคย ผมก็ถามอีกว่า แล้วพระที่คุณยายสร้างมีคนมากราบไหว้เยอะไหม คุณยายบอกว่า ไม่รู้ไม่ได้ตามไปดู”
หมอวัฒน์ได้กล่าวกับคุณยายต่อว่า
“คุณยาย...มาสร้างพระธรรมกายประจำตัวกับผมไหม องค์พระนี้จะประดิษฐานบนยอดเจดีย์มีคนมากราบไหว้เป็นล้านคน อยู่นานเป็นพันปี”
คุณยายร้อง “อู้ฮู” เกิดสนใจ ยิ่งได้ฟังอานิสงส์ของการสร้างองค์พระธรรมกายประจำตัวแล้ว คุณยายบอกว่า คุณยายปีติ ขนลุกซู่ไปหมด คุณหมอวัฒน์เองก็บอกว่ารู้สึกขนลุกปีติไปด้วยเหมือนกัน ตกลงคุณยายเลยขอจองสร้างพระธรรมกายประจำตัวด้วย ๑ องค์
คุณหมอวัฒน์ทำหน้าที่ผู้นำบุญ ชักชวนผู้คนให้มาร่วมเป็นเจ้าภาพสร้างองค์พระเรื่อยมาด้วยความเบิกบาน มีเหตุการณ์หนึ่ง ที่ทำให้คุณหมอซึ้งใจมาก วันหนึ่งเด็กคนงานที่ร้านซึ่งดูๆ แล้วก็มีเงินเดือนไม่มาก ฐานะไม่ดีนัก แต่วันนั้นเขาเดินเข้ามาหาบอกว่า
“หมอๆ หมอบอกบุญคนอื่นสร้างองค์พระกันเยอะแยะแล้ว หนูจะขอจองสร้างองค์พระกับหมอได้ไหม..หนูขอจองสร้าง ๑ องค์นะ”
พอเขาพูดจบ คุณหมอวัฒน์บอกว่าใจผมแทบจะวิ่งลงมาที่ตาตุ่ม นึกอายคนงาน ไม่นึกว่าเขาจะใจใหญ่ มีศรัทธาถึงขนาดนี้ แต่ก่อนเคยมองข้าม คิดไปว่าเขาคงจะร่วมบุญสร้างองค์พระไม่ได้ เราไปคิดแทนเขา ว่าเขาทำไม่ได้ เลยกลายเป็นการปิดกั้นบุญที่เขาควรจะได้ จึงเกิดได้คิดขึ้นว่า คนเราหากจะทำบุญแล้ว ไม่ได้ขึ้นอยู่กับฐานะเลย หากแต่ขึ้นอยู่กับศรัทธา อย่าไปคิดแทนเขาว่าเขาจะทำไม่ได้ คราวหลังพบใครก็จะบอกข่าวบุญนี้ทันที และก็ปรากฏว่า กว่าร้อยละ ๙๐ ร่วมบุญกับคุณหมอทั้งนั้น
หนูขอจองด้วยองค์หนึ่ง
คุณเหมียว เป็นเจ้าหน้าที่ช่วยงานวัดพระธรรมกายมานาน แม้ปัจจุบันก็ยังคงช่วยงานวัดอยู่อย่างเข้มแข็ง เมื่อหลวงพ่อท่านปรารภจะสร้างธรรมกายเจดีย์ คุณเหมียวได้ทำหน้าที่ผู้นำบุญไปชักชวนหมู่ญาติมิตรให้มาร่วมจองเป็นเจ้าภาพสร้างพระธรรมกายประจำตัวด้วย แต่พอชักชวนกับหมู่ญาติ ก็ปรากฏว่ายังไม่ได้รับความสนใจเท่าใดนัก จึงหันมาที่หลานสาวอายุ ๑๕ ปี
“หมวยๆ จองสร้างองค์พระธรรมกายประจำตัวไหม เก็บเงินสะสมวันละ ๒๘ บาท เท่านั้นเอง ปีหนึ่งก็เป็นเจ้าภาพสร้างได้หนึ่งองค์เชียวนะ”
ความจริงเงินค่าขนมแต่ละวันของหนูหมวยก็มากกว่า ๒๘ บาทอยู่แล้ว ขณะที่หนูหมวยกำลังตัดสินใจอยู่นั้น หลานสาวอายุ ๕ ขวบ ซึ่งนั่งฟังอยู่ข้างๆ ก็เข้ามาสะกิดคุณเหมียว
“น้าเหมียวๆ ช่วยบอกหลวงพ่อวัดพระธรรมกายด้วยนะว่า น้องดาขอจองสร้างองค์พระด้วยองค์หนึ่ง” คุณเหมียวมองหน้าน้องดาด้วยความปีติแกมฉงน
“เก็บเงินวันละ ๒๘ บาทน้องดาเก็บได้” น้องดาย้ำด้วยความมั่นใจ
ครั้นตอนเย็น คุณพ่อคุณแม่กลับมาจากที่ทำงาน น้องดารีบถามคุณพ่อคุณแม่ทันทีว่า คุณพ่อคุณแม่จองเป็นเจ้าภาพสร้างองค์พระแล้วหรือยัง พร้อมยังบอกว่าน้องดาจองแล้ว คุณพ่อคุณแม่สงสัยว่าน้องดาจะหาเงินมาจากไหน น้องดาตอบฉะฉานว่า
“ก็สะสมนะซิ เก็บเงินวันละ ๒๘ บาทปีหนึ่งก็ได้แล้ว”
คุณพ่อคุณแม่ยิ้มด้วยความดีใจ เกิดความเอ็นดูและชื่นชมที่ลูกสาวแม้อายุขนาดนี้ยังคิดอยากจะสร้างบุญ ตกลงคุณพ่อคุณแม่เลยควักเงินบริจาคจองสร้างองค์พระให้น้องดาทั้งองค์ ตัวคุณพ่อคุณแม่เองก็สร้างอีกคนละองค์ เหตุการณ์แห่งความปีติไม่ได้หยุดเพียงแค่นี้ ปรากฏว่าวงศาคณาญาติต่างร่วมจองสร้างองค์พระกันคนละองค์เป็นแถว แถมยังมีเสียงกระซิบกระซาบกันต่อๆ ว่า
“ถ้าไม่จองสร้างองค์พระครั้งนี้ อายน้องดาแย่เลย”
Cr.อุบาสิกาถวิล วัติรางกูล
เรียบเรียงโดย คณะผู้จัดทำ
จุลสาร ธรรมกายเจดีย์ ฉบับพิเศษ ๒
(เราคือ... ผู้นำบุญ เพื่อสร้างธรรมกายเจดีย์ให้สำเร็จ)
