บทความประจำวัน

เมื่อ พ.ศ.๒๕๑๐ ข้าพเจ้าได้รับแต่งตั้งจากทางราชการให้ไปเป็นหัวหน้าสถานศึกษาที่ตั้งอยู่ในชุมชนแออัดที่สุดของประเทศ นอกจากต้องพบปัญหาต่างๆ

การทำบาปในเรื่อง การนำทรัพย์สิ่งของที่เจ้าของไม่ให้ไปเป็น ของตนนี้ จะครบองค์ เป็นบาปกรรมนำไปสู่อบายภูมิได้

ในวัยเด็ก ในหมู่บ้านที่ข้าพเจ้าอาศัยอยู่ ยังไม่มีถนนหนทาง อย่างใดเลย จะไปที่ใดต้องเดินกันตามทางเท้าบ้าง

    เมื่อข้าพเจ้าเรียนอยู่ชั้นประถมปีที่หนึ่ง อายุประมาณ ๖-๗ ขวบ  ข้าพเจ้าไม่ใช่เพิ่งไปโรงเรียนในปีนั้นเป็นปีแรก ความจริงข้าพเจ้าไปโรงเรียนแทบทุกวันตั้งแต่เกิด

ราวๆ ปี พ.ศ.๒๕๑๐ ทางราชการแต่งตั้งให้ข้าพเจ้าไปดำรง ตำแหน่งอาจารย์ใหญ่ในโรงเรียนแห่งหนึ่งอยู่ในย่านแหล่งเสื่อมโทรม

         เรื่องนี้ไม่ได้เกิดกับข้าพเจ้าโดยตรง แต่เป็นเรื่องที่เกิดขึ้นกับครอบครัวของป้าข้าพเจ้าในสมัยเมื่อกำลังอยู่ระหว่างสงครามโลกครั้งที่สอง

จำไม่ได้จริงๆ ว่าเวลานั้นเป็น พ.ศ. ใด รู้แต่ว่าตลาดนัดใหญ่ ประจำวันอาทิตย์ของชาวกรุงเทพฯ ยังอยู่ที่บริเวณรอบสนามหลวง

ถ้าจะมีใครถามข้าพเจ้าว่า ที่เล่าไว้ว่าเคยช่วยบิดาทำปาณา ติบาตมาเมื่อตอนเป็นเด็กนั่นน่ะ เป็นบาปหรือเปล่า และได้รับผลกรรมอย่างไรบ้าง

ในปี พ.ศ.๒๕๑๑ ข้าพเจ้าได้มาเป็นลูกศิษย์ของ คุณยายอาจารย์ มหารัตนอุบาสิกาจันทร์ ขนนกยูง และพระเดชพระคุณหลวงพ่อธัมมชโยซึ่งเวลานั้นท่านยังไม่ได้บวช

สมัยเมื่อข้าพเจ้าเพิ่งจำความได้ หมู่บ้านของเราไม่มีการใช้เงิน ทอง ประมาณ ๓-๔ วัน

   พ่อของข้าพเจ้าชอบถือปืนยาวไปยิงค้างคาว เมื่อยิงมาได้พ่อจะนำมาลอกหนังออก ตัดหัว ตัดนิ้วเท้า ทากระเทียมพริกไทยเกลือปิ้ง  จนเหลืองกลิ่นหอมฟุ้งไปทั่วบ้าน แล้วชวนให้ข้าพเจ้ากิน กินกันสองคน

ในเวลาปัจจุบัน (ปี ๒๕๓๑) ข้าพเจ้ามีงานพิเศษอยู่ประการหนึ่ง คือ พาสหธรรมิกจำนวนหนึ่งไปปล่อยปลาปล่อยสัตว์ตามวัดในต่างจังหวัด แทบทุกเดือน มักจะเป็นวันเสาร์ที่ ๓ ของเดือน

ชีวิตในวัยเด็กตั้งแต่อายุเดือนเศษจนถึงแปดขวบเศษ ข้าพเจ้า อาศัยอยู่กับบิดามารดาในหมู่บ้านชนบทแห่งหนึ่ง ไกลจากตัวเมืองราชบุรี

 เคยมีคนพูดกับข้าพเจ้าบ่อยๆ ว่า "แหม อยากถูกล็อตเตอรี่รางวัลใหญ่ๆ จัง จะได้เอาเงินไปทำบุญ"

จากตัวอย่างต่างๆ ที่ข้าพเจ้าคุยให้ท่านฟังมานี้ ข้าพเจ้าเห็นว่า ความเข้าใจแบบเด็กๆ ของข้าพเจ้าที่ว่า "ผีพนัน" มันเป็นผีชนิดหนึ่ง ดูจะเป็นความจริง มันสิงใจคนยิ่งกว่าผีชนิดอื่นๆ

  เรื่องที่ข้าพเจ้าจะเล่าต่อไปนี้ เป็นเรื่องที่เกี่ยวข้องกับข้าพเจ้าโดยตรง ทำความทุกข์ยากให้ข้าพเจ้าแทบสิ้นชีวิตทีเดียว เวลาที่เกิดเหตุการณ์นี้เป็นปี พ.ศ.๒๔๘

สมัยเมื่อข้าพเจ้าอายุ ๗-๘ ขวบ พ่อกับแม่อนุญาตให้ผู้หญิงคนหนึ่งซึ่งมีลูกอายุ ๒ - ๓ ขวบ มาปลูกกระท่อมเล็กๆ มุงหลังคาด้วยใบจาก ใช้ไม้ไผ่มาสับให้แบนๆ

ข้าพเจ้าได้รู้จักกับ ตรีผู้หนึ่งเป็น ตรีโสด ปัจจุบันอายุถึง ๖๕ ปี แล้ว เป็นลูกศิษย์ของบิดามารดาข้าพเจ้า มัยเมื่อท่านเป็นสาวท่านชอบเล่นการพนันหลายชนิด

ข้าพเจ้าได้เล่าถึงผีจริงๆ มาหลายเรื่องแล้ว จึงใคร่จะเล่าถึง เรื่องที่ตนเองเข้าใจว่าเป็นเรื่องผีเหมือนกันตามความคิดใน มัยเด็กๆนั่นคือเรื่อง "ผีพนัน"

รายนี้เป็นลุงแท้ๆ ของข้าพเจ้า เป็นพี่ชายคนเดียวของแม่ ชื่อ ลุงหลิน

 เรื่องของเปรตเรื่องนี้ ข้าพเจ้าไม่ได้พบโดยตรงด้วยตนเองเพียง  แต่เคยรู้จักกับผู้ที่ตายไปเป็นเปรต