ต้องพึ่งตนเองให้ได้
เราจะต้องเอาใจใส่ตัวเองให้มากขึ้น ถึงคราวตนเองตกทุกข์ ใครใดเล่าเขาจะเป็นทุกข์ เป็นที่พึ่งให้ ก็มีแต่ตนเท่านั้นที่จะต้องทนทุกข์ และตนเองนั่นแหละต้องขวนขวายแก้ไขทุกข์ให้กับตน
คือ ต้องพึ่งตนเองให้ได้นั่นเอง คนโน้นอาจจะช่วยปลอบ คนนี้อาจจะช่วยประโลม แต่ก็พักเดียว สุดท้ายเราเองก็จะต้องยืนบนขาตัวเองให้ได้
เหมือนนักกีฬาที่เป็นที่ชื่นชอบกันทั้งเมือง หลายคนต่างช่วยกันเชียร์ แต่ถึงเวลาเขาก็ต้องเชียร์ตัวเองให้ได้ด้วยเหมือนกัน
๑๙ กุมภาพันธ์ พ.ศ. ๒๕๕๗
หลวงพ่อทัตตชีโว
