นกกระติ๊ด ไม่กระจิบ ไม่กระจอก.
เคยเห็นแต่ใน สื่อโซเชียล ที่ ปลาโลมา ปลาวาฬ ตะพาบน้ำ เต่าทะเล ว่ายมาหามนุษย์ ให้ช่วยแกะเชือก เศษอวน ตาข่าย ถุงพลาสติก หลอดพลาสติก ที่พันติดตัว ติดหัว ติดขา ออกให้หน่อย สัตว์เหล่านี้ฉลาดแสนรู้ นะ.
รู้ว่ามนุษย์น่าจะช่วยตนให้พ้นจากทุกข์ได้ เป็นที่น่าไว้วางใจไม่อันตราย และสามารถช่วยให้พ้นจากพันธนาการ ต่างๆได้ จึงมาปรากฎตัวใกล้ให้เห็น.
ได้ดูและชื่นชมในความฉลาดของสัตว์เหล่านั้น และอนุโมทนาบุญกับทุกคนมีส่วนช่วยสัตว์ให้พ้นทุกข์ พ้นจากภัย ภัยที่เพื่อนมนุษย์ด้วยกันเป็นผู้ทำโดยความรู้เท่าไม่ถึงการณ์.
ก็ไม่คิดว่า ตนเองจะได้อยู่ในเหตุการณ์แบบนั้นบ้าง.
เมื่อเช้านี้ ขณะที่สวดธรรมจักร อยู่ที่วิหารคด และสายตามองตรงไปที่พระมหาธรรมกายเจดีย์ เป็นกิจวัตรปกติทุกวัน ท่ามกลางแสงแดดจากดวงอาทิตย์ยามสาย ที่สว่างพอดีไม่จ้าเกินไป ขณะที่อารมณ์สบายกำลังเพลินๆอยู่นั้นเอง
ก็เห็นมีตัวอะไร บินแบบทิ้งดิ่งตรงมา ชนหน้าอก อย่างจัง และเกาะที่จีวรไม่ไหวติง มองไปก็เห็นเป็นนกตัวเล็กๆ สีน้ำตาล ก็นึกว่าเป็นลูกนก พอมองดูแบบพิจารณาที่แท้เป็นนกกระติ๊ด ตัวน้อย นี่เอง
จึงมองหน้า และถามไปว่า เป็นอะไร มีอะไรให้ช่วยหรือ เขาก็มองเรานะ จากนั้นก็เอามือไปลูบหัวเขา ก็ไม่ยักจะกลัว แถมให้ลูบหัว ลูบตัวเล่นอีก ก็พยายามให้เขาบินไป แต่ก็ไม่บิน ใจก็คิดว่า ระบบนำทางคงเสีย ความแรงจากการชนทำให้จุกบินต่อไม่ไหว ก็นำมาให้เกาะไว้ที่มือ แล้วปล่อยให้เขาเกาะ คิดว่าหายจุกแล้วคงจะไปเอง เราเองก็สวดธรรมจักรต่อ แต่ก็สังเกตตัวเขาจะมีหยากไย่ เกาะที่ขนจึงหยิบออก
สักพักก็เห็นเขาบินจากมือไปหาที่เกาะ แต่เหมือนเกาะไม่ได้หรือเปลี่ยนใจ จึงเลี้ยวกลับหาอีก แต่ครั้งนี้ลงไปที่พื้น
สังเกตเห็นที่ขาเหมือนมีอะไรติดรัดมัดขาไว้ แต่ไม่ทันดู เขาบินไปเสียก่อน พอบินกลับมาลงที่พื้นจึงไปจับมาสำรวจดู
จริงด้วย หยากไย่ ใยแมงมุม มัดขาทั้งสองข้างไว้นี่เอง ทำให้เมื่อบินไปแล้วเกาะไม่ได้ เมื่อเกาะไม่ได้ก็ต้องบินต่อ หมดแรงบินต้องหาที่ลง ขาที่ถูกมัดไว้ด้วยหยากไย่ ใยแมงมุม เป็นอุปสรรคในการเกาะ สภาพเหมือนเครื่องบิน ล้อไม่กางแต่ต้องลงจอด เครื่องลื่นไถลไปกับรันเวย์ ภาพเป็นแบบนั้นเลย.
ได้ทำการช่วยเหลือปลดเอาหยากไย่ที่มัดขาทั้งสองข้างออกให้ ซึ่งบอกเลยว่าเหนียวพอสมควร เส้นใหญ่ เมื่อเทียบกับขานกกระติ๊ด หากให้นกเอาออกเองคงยากแน่ๆเลย
จึงเข้าใจรู้ถึงสาเหต ว่าทำไม นกถึงบินมาชนเรา และเมื่อเราไม่เห็นปัญหาของเขา ก็พยายามทำให้ดู ด้วยการบินอีกครั้ง เหมือนจะบอกให้เรารู้ว่า ฉันมีปัญหาเรื่องการบินและลงเกาะอยู่นะ ช่วยฉันด้วยๆๆๆ.
เมื่อแก้ไขปัญหาให้เขาแล้ว ก็ไม่ยอมบินไป เกาะที่นิ้วมือ สะกิดให้ไปเกาะที่อื่นก็ไม่ไป ยกมือให้กระพือปีกบินก็ไม่บิน ยังเกาะนิ้วมือไว้แน่น
ก็เลยมองเขาแล้วบอกว่าปลอดภัยแล้วนะ แต่ถ้ายังไม่ไป ก็สวดธรรมจักรด้วยกันเอาบุญก่อนนะ เขาก็เกาะและอยู่ฟังสวดจนถึง " ...อัญญาโกณฑัญโญ เตววะ นามัง อโหสีติ. " จบบทธรรมจักร เขาก็บินจากไป ทิ้งไว้ให้สงสัย ว่า
เจ้าเป็นนกแสนรู้ เพราะ เกิดแบบโอปปาติกะจากมนุษย์มาเป็นนก เหมือน อดีตโฆษกเทพบุตร ที่จากคนไปเกิดเป็นหมาแสนรู้ ดูแลอุปัฏฐากพระปัจเจกพุทธเจ้า จนได้ไปเกิดเป็นเทพบุตรหรือเปล่านะ.
ป่วยการละเพื่อไม่ให้เสียเวลา พรุ่งนี้เป็นวันธรรมชัย รีบทำภาวนาตามหลักวิชชาให้เข้าถึงธรรมะ มีพระธรรมกายใสใสที่กลางกาย เผื่อจะได้มีอภิญญาไปดูให้รู้เอง ให้หายสงสัย หายข้องใจดีกว่า นะ.
สวัสดี/เจริญพร
มนวีโร ภิกฺขุ
26 สิงหาคม พุทธศักราช 2563
ณ วัดพระธรรมกายคลองสาม ปทุมธานี
#ธรรมะริมทางไปที่สุดแห่งธรรม
