กาย วาจา ใจบริสุทธิ์..จึงจะรองรับความรู้อันบริสุทธิ์
การที่เราทิ้งทุกสิ่งมาจากทางโลก เพราะเห็นว่าชีวิตทางโลกนั้นเป็นชีวิตที่อึดอัด คับแคบ เหมือนปลาอยู่ในข้อง แม้จะสนุกสนานเพลิดเพลิน ก็สนุกสนานไปแบบแกนๆ กันไปอย่างนั้นจึงได้ทิ้งสิ่งเหล่านั้นมาสู่เส้นทางนี้ เมื่อเราได้ตัดสินใจอย่างเด็ดเดี่ยว เด็ดขาด ที่จะเข้ามาสู่ในเส้นทางธรรม ก็ต้องประพฤติปฏิบัติอย่างตั้งใจ ให้ได้บรรลุวัตถุประสงค์ของการมาสู่เส้นทางธรรม ที่จะมาศึกษาวิชชาธรรมกาย มาฝึกฝนอบรมตนเอง และมาสร้างบารมีให้ทำให้ได้อย่างที่ได้ตั้งใจเอาไว้นะลูก
วันเวลาที่ผ่านไปให้ผ่านไปด้วยการสั่งสมความดีความบริสุทธิ์ให้ได้มากๆ ให้หมั่นตรวจตราดูแลตัวของเราให้ดีตั้งแต่ภายในออกมาสู่ภายนอก คือ ตรวจตราดูแลจิตใจ ความรู้สึกนึกคิดของเราให้สะอาด..ให้เกลี้ยงเกลาจากสิ่งที่เป็นข้าศึกต่อการกุศลและการประพฤติพรหมจรรย์ ทำใจของเราให้ผ่องใสอยู่ตลอดเวลา ตรวจตราดูแลวาจาและการกระทำของเราให้บริสุทธิ์อยู่ตลอดเวลา
ตรวจตราดูแลทุกสิ่งทุกอย่างที่อยู่รอบตัวเรา ไม่ว่าจะเป็นอาภรณ์ เครื่องนุ่งห่ม อาวาสที่อยู่อาศัย ตลอดจนกระทั่งอาหารที่จะนำเข้าไปสู่ร่างกายของเราต้องบริสุทธิ์สะอาด สิ่งใดที่จะไหลผ่านกาย วาจา ใจของเราต้องสะอาด ต้องบริสุทธิ์ อย่างนี้จึงจะสมกับการได้เข้ามาสู่เส้นทางอันบริสุทธิ์สายนี้ เมื่อเรามีความบริสุทธิ์กาย วาจาใจ จนกระทั่งเป็นที่พึ่งของตัวเราเองได้ ก็จะได้เป็นหลักเป็นที่พึ่งของชาวโลกต่อไปในอนาคต ชาวโลกยังขาดที่พึ่ง เขายังว้าเหว่อยู่ ยังไม่รู้ว่าจะเดินไปทางไหน..ชีวิตจึงจะรอดปลอดภัยจากความทุกข์ทรมานในสังสารวัฏและในอบาย เพราะฉะนั้น..เขาจึงแสวงหาผู้รู้ที่จะเป็นหลักเป็นที่พึ่งให้เขาได้
ผู้รู้ที่จะเป็นที่พึ่งแก่ชาวโลกได้นั้น คือ ผู้ที่ได้เข้าถึงธรรมกายภายใน เพราะว่าเมื่อถึงหลักของชีวิตแล้ว..เอาตัวรอดปลอดภัยแล้วต่อจากนั้นเป็นเรื่องของการทำหน้าที่ที่จะเป็นหลักเป็นที่พึ่งให้แก่ชาวโลก ถ้ารู้แล้วเห็นแล้วยังไม่ไปทำหน้าที่นี้ก็ผิด เพราะหน้าที่ของเราจะยังไม่สมบูรณ์ ได้เพียงประโยชน์ตน แต่ว่าประโยชน์ท่านนั้น
ยังไม่ได้
เพราะฉะนั้น จะต้องทำหน้าที่กันต่อไปจนกว่าจะละจากโลกนี้ เหมือนอ้อยที่เขารีบเอาความหวานหมดไปเหลือแต่ชานก็ทิ้งไปอย่างนั้น ร่างกายนี้ก็เช่นเดียวกัน เมื่อเราอาศัยสร้างความดีเพื่อประโยชน์ตนและประโยชน์ท่านเสร็จเรียบร้อยแล้ว ถึงคราวที่ร่างกายใช้ไม่ได้ก็จากไปสู่ภพภูมิใหม่ เหมือนภาชนะดินที่แตกทำลายไปก็เปลี่ยนไปใช้ภาชนะทองคำแทนอย่างนั้น
การที่จะเดินทางไปสู่เส้นทางสายกลางภายในนั้น เป็นการเดินสวนกระแสกิเลส..กระแสแห่งความทุกข์ทรมาน เพราะฉะนั้น..จงมีความสุขและสนุกสนานในการสวนกระแสกับสิ่งที่จะทำให้กาย วาจา ใจของเราเศร้าหมอง ให้มีความสุข สนุกกับสิ่งที่จะเอาชนะกิเลส เพราะนี่เป็นหน้าที่เป็นอาชีพของเรา รักษาใจของเราอย่าให้อ่อนแอหรือตกต่ำลงไป ด้วยการหมั่นตรวจตรากาย วาจา ใจ ให้สะอาดบริสุทธิ์อยู่เสมอ เมื่อใจยิ่งบริสุทธิ์ก็ยิ่งมีความสุข ยิ่งมีความสุขก็ยิ่งมีกำลังใจในการสร้างความดีเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ
ถ้ากำลังใจของเราตก..ก็เป็นเครื่องวัดว่า “กาย วาจาใจของเราไม่บริสุทธิ์” มีบางสิ่งที่เข้ามาบังคับบัญชาอยู่ภายในกาย วาจา ใจของเรา ถึงตอนนี้ต้องรีบแก้ไข ต้องเอาชนะให้ได้ให้มีความสุขสนุกกับการทวนกระแสกิเลส กระทั่งเกิดเป็นความคุ้นเคยและคุ้นชิน จนเป็นจริตอัธยาศัยพื้นฐานจิตใจของเราที่มั่นคงยิ่งๆ ขึ้นไป ระลึกไว้เสมอว่า กาย วาจา ใจที่ใสสะอาดบริสุทธิ์เท่านั้น..จึงจะรองรับความรู้อันบริสุทธิ์ของวิชชาธรรมกายได้
จากหนังสือ ง่ายที่สุดคือหยุดได้ เล่ม ๕
คุณครูไม่ใหญ่
