ฝึกกันไปทุกวัน ไม่ก้าวหน้าเป็นไม่มี
อย่าทอดทิ้งความเพียรกันนะ ให้ตั้งใจนั่งธรรมะกันให้เต็มที่ ทำไปทุกวัน แม้ว่าในช่วงนี้...เราอาจจะมีความรู้สึกว่าผลการปฏิบัติยังไม่เกิดขึ้นชัดเจน คือ ยังเข้าไม่ถึงพระธรรมกายในตัวหรือยังมืดมัวอยู่ แต่ก็อย่าไปวิตกกังวล เพราะทุกครั้งที่เรานั่งหลับตา ฝึกใจให้หยุดนิ่ง แม้ความแสงสว่างภายในยังไม่เกิด สุขจากสมาธิยังไม่ได้ หรือภาพภายในต่าง ๆ ก็ยังไม่มีมาให้เราดูก็ตาม ก็ไม่ได้แปลว่า “เราฝึกแล้วไม่ก้าวหน้าหรือไม่ได้อะไรเลย”
เรามักจะใช้คำนี้กันอย่างผิด ๆ ว่า “เราไม่ได้อะไรเลย” หรือ “ไม่ก้าวหน้า” ซึ่งที่จริงแล้วก้าวหน้า แต่เราไม่รู้ตัวเพราะมันเห็นไม่ชัดเจน เหมือนเราปลูกต้นไม้...เรารดน้ำพรวนดินไปทุกวันวันละกระป๋อง เรามองไม่ออกหรอกว่า “ต้นไม้เจริญเติบโตทุกวันจากผลการรดน้ำของเรา” เรามองไม่ออกว่า “มันโตขึ้นวันละกี่เซ็นติเมตร” แต่เมื่อเรารดไปเรื่อย ๆ สักวันหนึ่งก็จะมีดอกมีผลให้เราได้ชื่นชม สิ่งที่เราทำแล้วไม่มีผลเป็นไม่มี แต่ทุกอย่างต้องมีเวลาของมัน การปฏิบัติธรรมก็เช่นเดียวกัน..ก็มีเวลาสว่างของเขา เมื่อเราบ่มอินทรีย์ให้แก่กล้าขึ้นไปทุกวันด้วยการหมั่นเจริญสมาธิภาวนา..ก็จะสมความปรารถนากันทุกคน
คุณครูไม่ใหญ่
จากหนังสือ ง่ายที่สุดคือหยุดได้ เล่ม ๕
