ยิ่งมืด..ยิ่งดึก ยิ่งดึก..ยิ่งใกล้สว่าง
แม้วันนี้..เรานั่งธรรมะแล้วจะมีแต่ความมืด ก็ไม่ได้หมายความว่าจะมืดตลอดกาล เช่นเดียวกับความมืดในยามราตรีที่มีเพียงแค่ ๑๒ ชั่วโมง ไม่ได้มืดไปถึง ๑๓, ๑๔, ๑๕ ชั่วโมง หรือมืดตลอดกาล เมื่อถึงเวลาก็จะสว่างเอง ถ้าหากเราคิดอย่างนี้ว่า “ยิ่งมืดก็ยิ่งดึก ยิ่งดึกก็ยิ่งใกล้สว่าง” จะได้มีกำลังใจ แต่ตอนนี้ให้ทุกคนทำความเข้าใจก่อนว่า “นั่งธรรมะแล้วไม่มีผลหรือไม่ได้อะไรเลยนั้นไม่จริง”
สมาธิจะค่อย ๆ ก่อตัวขึ้นทีละเล็กทีละน้อยอย่างที่เราไม่รู้สึกตัว เมื่อถึงวันเวลาแล้วจะได้ผลเป็นรางวัลสำหรับผู้ที่ทำความเพียร คือ ใจก็จะค่อย ๆ โล่ง ค่อย ๆ โปร่ง ค่อย ๆ เบาสบาย ตัวจะขยายออกไปจนกระทั่งไร้น้ำหนัก ไร้ตัวตน ตกศูนย์ไป...ดวงธรรมเกิด กายภายในเกิด ตามเห็นกายภายในเข้าไปเรื่อย ๆ เดี๋ยวก็เข้าถึงพระธรรมกายภายในตามขั้นตอนของสมาธิ เพราะฉะนั้น..ให้นั่งไปเรื่อย ๆ เหมือนเรานั่งรถไฟจะไปให้ถึงที่หมาย ซึ่งรถไฟเสียงมันก็บอกอยู่แล้ว “ถึงก็ช่าง ไม่ถึงก็ช่าง” เราก็นั่งกันเรื่อยไป สุดท้ายก็ไปถึงปลายทางจนได้
คุณครูไม่ใหญ่
จากหนังสือ ง่ายที่สุดคือหยุดได้ เล่ม ๕
