สรุปโอวาทการปฏิบัติธรรมที่ ๕
มีอยู่แล้ว : ความสบาย ดวง องค์พระ มีอยู่แล้วในตัวเรา ให้ทำเฉย ๆ เดี๋ยวก็จะมาเอง เราไม่ได้ติดความสบาย แต่ความสบายจะมาติดเราเอง เมื่อเราทำจนคุ้นกับข้างในแล้ว เราก็จะลืมความรู้สึกของกายเนื้อไปเอง พวกเราพอปฏิบัติธรรมไป มักจะลืมของเก่า หลวงพ่อจึงต้องมา เพื่อเตือนความไม่จำ ให้ดูไปแบบไร้อารมณ์ร่วม คือ ดูไปเฉย ๆ ดูไปเรื่อย ๆ พวกเราเป็นพันธุ์ตรัสรู้ เป็นพันธุ์ปฏิบัติสะดวก บรรลุเร็ว
นิ่งหลวม ๆ : ตอนนี้ยังนิ่งหลวม ๆ อยู่ เป็นก๊าซอยู่ ให้หยุดนิ่งต่อไป เดี๋ยวก็จะเป็นน้ำ เป็นน้ำแข็ง จะเป็นวัตถุของแข็ง แล้วก็จะเป็นเพชรได้
ฐานความสุข : ฐานของความสุขจากสมาธิจะทำให้เราเข้าไปสู่สภาวธรรมที่มีอยู่จริงภายใน แค่เพียง ๕ นาทีก็เพียงพอ ให้ว่าง ๆ เบา ๆ แล้วจะนำเราไปสู่ของจริง นิ่ง ๆ ยิ่งนิ่งยิ่งแน่น แล้วจะวัดไปเลย เมื่อใจหยุดถูกส่วนแล้ว จะเกิดขึ้นมาเอง ต้อง “เอง” เท่านั้น แล้วถึงจะมั่นใจ
ให้ถือเป็นเรื่องปกติ : ประสบการณ์ที่เพิ่งเห็นเป็นครั้งแรกให้ถือเป็นเรื่องปกติ ให้ทำนิ่ง ๆ เฉย ๆ ต่อไป แล้วจะดีเอง
อย่ากังวล : อย่ากังวลกับศูนย์กลางกายมากเกินไป ให้รู้สึกว่าอยู่ในกลางท้องก็เอาแล้ว เพราะตำแหน่งที่แท้จริง จะรู้ได้ก็ตอนที่เข้าถึงแล้วเท่านั้น
ข้างนอก - ข้างใน : อย่าไปชำเลืองดูให้ทำนิ่ง ๆ เฉย ๆ ไปเรื่อย ๆ ตามใจท่าน เดี๋ยวท่านก็จะตามใจเรา ของข้างนอก เวลาเห็น.....มันเห็นกันจะจะ แต่ของข้างในไม่เป็นอย่างนั้น อย่าไปหงุดหงิดว่าจะต้องเห็นให้ชัดเจนเหมือนของข้างนอก อย่าลืมว่า เราเพิ่งเริ่มทํามาได้ไม่เท่าไร
ประสบการณ์ยกชั้น : ที่เล่าให้หลวงพ่อฟังนี้ เป็นประสบการณ์ยกชั้นเลย ทุกรูปได้มาถึงชานเรือนของสภาวธรรมที่แท้จริงกันแล้ว ให้ทำอย่างสบาย ๆ และมีฐานของความสุข แล้วความสุขจะนำเราไปสู่ของจริงภายในเอง
อยู่ตรงกลาง : ให้ใจอยู่ตรงกลาง ภาพจะมาทางไหนก็ตาม เราก็เฉย ๆ ใจเราอยู่ที่เดิม ภาพมาไม่ถูกตำแหน่ง เราก็ไม่สนใจ เราอยู่ตรงกลางอย่างเดียว เดี๋ยวภาพก็จะมาเอง
ลุ้นลึกๆ : เรามาถึงจุดที่ใกล้มาก ๆ แล้ว จุดที่บางกว่า เอากระดาษทิชชูมาลอกออก ๑๖ ครั้ง เหลืออีกชั้นก็ถึงแล้ว ความจริงมาถึงตรงจุดนี้มันต้องปึ๊บไปแล้ว แต่ยังติดลุ้นลึก ๆ อยู่ เราอย่าไปกังวล ทำนิ่ง ๆ เฉย ๆ เดี๋ยวดวง เดี๋ยวองค์พระก็จะมาเอง
เข้าช่องแล้ว : ลูกทุกองค์ปฏิบัติมาทางเดียวกันทั้งหมด คือ ทางสายกลาง ต่างแต่ว่า ความละเอียดยังไม่เท่ากันเท่านั้น บางองค์ ๑๐ ก้าว บางองค์ ๒๐ ก้าว บางองค์ ๓๐ ก้าว ไม่เท่ากัน ตอนนี้ “เข้าช่องแล้ว” ให้ทุ่มชีวิตกันเลย ใจอย่าไปติดอะไรทั้งสิ้น
นิ่งแน่ : ถ้าแน่จริง อยู่นิ่ง ๆ เฉย ๆ แล้วให้องค์พระท่านมาเอง ขนาดท่านยังทนไม่ไหว ต้องมาหา อย่างนี้เรียกว่า “นิ่งแน่” ไม่ใช่แน่นิ่ง แต่ถ้ายังไม่แน่ ก็นึกถึงท่านไปก่อน
ตรงไหนก่อนก็ได้ : วางใจในที่โล่ง ๆ ว่าง ๆ ในจุดที่สบายตรงไหนไปก่อนก็ได้ เดี๋ยวก็จะเข้าศูนย์กลางกายไปเอง เพราะเรารู้เป้าหมายอยู่แล้วว่า สุดท้ายต้องศูนย์กลางกาย
คุณครูไม่ใหญ่
จากหนังสือ ง่ายที่สุดคือหยุดได้ เล่ม ๑
