การช่วยเหลือกันในยามทุกข์ยาก
คนเราต้องไม่ทอดทิ้งไม่ซ้ำเติมกัน
ในยามตกทุกข์ได้ยาก
พยายามช่วยเหลือซึ่งกันและกัน
อย่างเหมาะสมถูกวิธี
ยามยากถ้าไม่ยื่นมือไปช่วยกัน
ปล่อยให้คนตกทุกข์ได้ยาก
โดยไม่เหลียวแล ผลที่จะตามมาก็คือ
สังคมจะมีแต่คนแล้งน้ำใจ
เพราะต่างคนต่างคิดว่า
เมื่อใครเขาไม่มีน้ำใจกับเรา
เราจะต้องไปมีน้ำใจกับคนอื่นทำไม
ก็ขอฝากไว้นะ อยู่ที่ไหนอย่าแล้งน้ำใจ
เพราะว่าการทอดทิ้ง
หรือการซ้ำเติมผู้ตกทุกข์ได้ยาก
มันจะก่อให้เกิด
ความเคียดแค้นชิงชังซึ่งกันและกัน
จนกระทั่งกลายเป็นปัญหาสังคมได้
การที่เราสงเคราะห์แม้จะเริ่มต้นจากน้อย
แต่มันเป็นจิตที่ประกอบด้วยความกรุณา
อยากให้คนอื่นพ้นทุกข์
ยอมสละทรัพย์ ความรู้ความสามารถ
ความสะดวกสบาย
ช่วยแก้ไขบรรเทาทุกข์ให้เพื่อนร่วมโลก
มันจึงเป็นการป้องกัน
แก้ไขปัญหาสังคมอย่างถูกวิธี
อันนี้ก็ต้องมองภาพให้ชัด ๆ
อย่ามองแค่ตัวของเราเท่านั้น
นี้ก็เป็นวิธีสอนให้เห็นแก่ส่วนรวม
ของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า
มาตั้งแต่ ๒๕๐๐ กว่าปีแล้ว
๒๘ กรกฎาคม พ.ศ. ๒๕๕๒
หลวงพ่อทัตตชีโว
