สรุปโอวาทการปฏิบัติธรรมที่ ๒๗๐
แปะติดทั้งภาพและความสุข : ใครยังมีตึงอยู่ไหม? (พระลูกชาย: มีบางครั้งครับ คือ ที่ผ่านมาหลวงพ่อบอกให้ทำนิ่ง ๆ ผมก็เอาตรงนี้มาใช้ เอาใจจดจ่ออยู่ที่จุดเดียว ไม่ไปเค้น ไม่ไปควานหา ทำแล้วก็ได้ผลที่ตัวเองพอใจครับ ตอนเริ่มต้นอาจจะต้องใช้เวลาในการทำนิ่ง ๆ สักครู่ สัก ๕ นาทีครับ) ก็แปะติดเอาไว้ (พระลูกชาย: ครับ คือผมจะให้ความสำคัญกับมิเตอร์วัด เรื่องความสุข ความบริสุทธิ์ ให้ผ่านตรงนี้จริงๆ ถึงค่อยดูภาพครับ พอดูภาพก็จะขึ้นมาตามต้องการได้ทันทีครับ) ลูกก็แปะติดภาพนั้นที่ลูกเข้าถึง แล้วก็ดูไปอย่างมีความสุขสิ (พระลูกชาย: หลวงพ่อครับ ถ้าจะให้ชัดเลยผมก็สามารถทำได้ครับ แต่พอดูไปสักระยะภาพจะจางไป ผมก็เลยมาทำนิ่ง ๆ ให้มีความสุขก่อน แล้วค่อยดูภาพครับ) แสดงว่าลูกยังไม่เข้าใจที่หลวงพ่อพูด ก็แปะติดเอาไว้เลยสิ ทั้งภาพและก็ความสุข รักษาเอาไว้ ความสุขเราไม่ได้ไปหามา มันมาเอง อย่าให้หลุด ทั้งภาพและความสุข จะได้ไม่ต้องกลับมาเริ่มต้นให้มีความสุขใหม่ ลูกก็ประคองเอาไว้นอกรอบ พอมาในรอบก็ต่อไปได้เลย
ทำให้มั่นคง : (พระลูกชาย: ผมก็ฝึกตามที่หลวงพ่อสอน คือ ลืมตา หรี่ตา และก็หลับตาให้ชัดเท่ากัน ผมก็ฝึกทำโดยดูจุดสว่าง ๆ ให้มั่นคงครับ) ทำให้มั่นคง ที่ผ่านมาเราคุ้นกับเส้นทางสายกลางแล้ว เหลือแต่เราทำให้มั่นคง วิชชาธรรมกายเรียนแล้วต้องหายสงสัย ต้องแจ่มแจ้ง ต้องรู้แจ้ง ที่เกิดจากการเห็นแจ้ง
คุณครูไม่ใหญ่
จากหนังสือ ง่ายที่สุดคือหยุดได้ เล่ม ๓
