บทที่ ๔๘
ทําประกันชีวิตด้วยบุญ
บุญเป็นผลที่เกิดจากการทำความดี ทั้งทางกาย วาจา ใจ เช่นการทำทาน รักษาศีล เจริญสมาธิภาวนา
บุญเป็นต้นทางแห่งความสุขและความสำเร็จ ตั้งแต่ชีวิตมนุษย์ปุถุชน จนถึงพระอรหันต์
บุญมีอานิสงส์แก่ผู้เป็นเจ้าของอย่างน้อย ๕ ประการ
ประการแรก บุญเมื่อเกิดขึ้นแล้ว นำความสุขกายสุขใจมาให้
ประการที่สอง บุญสะสมได้ ดังที่พระสัมมาสัมพุทธเจ้าตรัสไว้ว่า1 บุคคลไม่ควรดูหมิ่นบุญว่ามีประมาณ น้อยจะมาไม่ถึง
แม้หม้อน้ำยังเต็มด้วยหยาดน้ำที่ตกลงมาทีละหยาดได้ ฉันใด ชนผู้มีปัญญาสั่งสมบุญแม้ทีละน้อยๆ ย่อมเต็มด้วยบุญได้ ฉันนั้น
ประการที่สาม บุญนั้นอุทิศให้แก่หมู่ญาติมิตรที่ล่วงลับไปแล้วได้ สามารถแปรเปลี่ยนสภาพชีวิตให้ดีขึ้นที่มีทุกข์มากก็ทุกข์น้อย ที่ทุกข์น้อยก็พ้นทุกข์ ที่สุขน้อยก็สุขมาก ที่สุขมากแล้วก็มีสุขยิ่งๆ ขึ้นไป
ประการที่สี่ บุญเป็นของเฉพาะตน ไม่ใช่ของสาธารณะแก่คนทั่วไป ใครทำคนนั้นก็ได้ ถ้าไม่ทำก็ไม่ได้
ประการที่ห้า บุญติดตามไปในภพเบื้องหน้าได้ ประดุจเงาติดตามตัวไปในทุกที่ทุกสถาน
ท่านทานบดีทั้งหลาย การทำบุญเปรียบเหมือนการทำประกันชีวิตด้วยหลักประกันที่มั่นคง เพราะบุญสามารถประกันชีวิตไม่ให้ตกไปสู่อบาย ทำชีวิตของเราให้ก้าวขึ้นไปสู่ภพภูมิที่ดี
ดังนั้น จึงสั่งสมบุญบ่อยๆ เพราะบุญในวันนี้จะเป็นเหตุให้ประสพความสุขทั้งที่เป็นของมนุษย์ ทั้งที่เป็นของทิพย์ และสุขในพระนิพพาน
1พิหารปากเศรษฐี มก. ๔๒/๒๗, มจ. ๒๕/๖
