บทที่ ๕๐
ชาวนาผู้ชาญฉลาด
มารดาได้ชื่อว่า เป็นมิตรในเรือน เพราะเป็นผู้ที่รักบุตรด้วยความบริสุทธิ์ใจ
ยานพาหนะได้ชื่อว่า เป็นมิตรของผู้เดินทาง เพราะช่วยให้ไม่ต้องลำบาก
บุญเท่านั้นชื่อว่า เป็นมิตรในโลกหน้า เพราะเป็นสิ่งเดียวที่สามารถติดตัวเมื่อละจากโลกนี้ไปได้ ผู้มีบุญสั่งสมทานกุศลมาในอดีต ย่อมมีทรัพย์ ในที่ๆ ตนเกิด เมื่อจะประกอบกิจในทางโลกหรือทางธรรม ย่อมสำเร็จลุล่วงได้โดยง่าย ตรงกันข้ามกับบุคคลผู้ไม่มีบุญ จะประกอบกิจในทางโลกหรือทางธรรมก็จะมีแต่อุปสรรค
ท่านทานบดีทั้งหลายได้ปรารภเหตุอันดีงาม มาสั่งสมบุญกุศล ด้วยการถวายภัตตาหาร และจตุปัจจัยไทยธรรมแด่คณะสงฆ์หมู่ใหญ่
โลกียทรัพย์ที่ทุกท่านฝากฝังไว้ดีแล้วในพระพุทธศาสนา เปรียบเหมือนชาวนาผู้ชาญฉลาด หว่านเมล็ดข้าวพันธุ์ดีลงในเนื้อนาอันอุดม เมล็ดข้าวย่อมผลิดอกออกผลเป็นรวงข้าวอันงาม ให้ชาวนาได้เก็บเกี่ยว
โลกียทรัพย์ที่นำออกดีแล้ว จะเปลี่ยนเป็นอริยทรัพย์คือ บุญ ติดตัวท่านไปในโลกหน้า ประดุจเงาที่ติดตามตัว บุญนี้จะแปรเปลี่ยนเป็นมนุษยสมบัติ ทิพยสมบัติ และนิพพานสมบัติ.
