พระนิพพาน....เริ่มต้นที่ศูนย์กลางกายฐานที่ ๗
เราต้องทำความเข้าใจว่า พระนิพพานนั้นอยู่ภายในตัวของเรา ไม่ได้อยู่นอกตัว เพราะฉะนั้นเราก็ต้องเอาใจของเรากลับเข้ามาไว้ในตัว โดยมีจุดเริ่มต้นอยู่ที่ศูนย์กลางกายฐานที่ ๗ ตรงนี้ เราจะต้องเอาใจมาหยุดนิ่งอยู่ที่ศูนย์กลางกายฐานที่ ๗ ตรงนี้ให้ได้ตลอดเวลาเลย ไม่ว่าเราจะมีภารกิจอะไรก็ตาม เพราะนี่คือ “กรณียกิจ” กิจที่เราจะต้องทำ หรือเป็นงานที่แท้จริงของเรา งานที่นอกเหนือจากนี้เป็นงานที่มีความสำคัญรองลงมา เพราะเรามีชีวิตอยู่ก็เพื่อทำพระนิพพานให้แจ้ง
การที่เราจะเข้าถึงพระธรรมกายได้นั้น จะต้องเริ่มต้นด้วยการนำใจมาหยุดนิ่งอยู่ที่ศูนย์กลางกายฐานที่ ๗ ให้ใจหยุดนิ่ง ๆ ใจจะหยุดนิ่งได้ก็จะต้องมีหลักยึดของใจ คือ บริกรรมนิมิต เป็นภาพทางใจที่เราจะต้องสร้างขึ้นมากำหนดขึ้นมา ซึ่งนิมิตที่กำหนดขึ้นมานั้นจะเป็นดวงใส ๆ หรือพระแก้วใส ๆ อย่างใดอย่างหนึ่งก็ได้ เพื่อเป็นที่ยึดที่เกาะของใจเพื่อไม่ให้ใจของเราฟุ้งไปในเรื่องราวต่าง ๆ แทนการนึกถึงคน สัตว์ สิ่งของ เป็นต้น แล้วก็ต้องมานึกอยู่ที่ศูนย์กลางกายฐานที่ ๗ ด้วย ซึ่งจะเริ่มต้นจากตรงนั้นก่อนก็ได้ โดยให้นึกอย่างสบาย ๆ ไปเรื่อย ๆ เพราะฉะนั้นเราก็ต้องจับหลักให้ได้ว่าวัตถุประสงค์ของการทำอย่างนี้ เพื่อต้องการให้ใจมาอยู่กับตัว อยู่ในกลางท้องตรงบริเวณฐานที่ ๗ เพื่อให้ใจหยุดใจนิ่งต่อเนื่องนาน ๆ จนกระทั่งใจหยุดนิ่ง นี่คือวัตถุประสงค์ของเรา จับหลักตรงนี้ให้ได้
เราต้องฝึกใจให้หยุดให้นิ่งเพราะหยุดเป็นตัวสำเร็จ ที่จะทำให้เราได้เข้าถึงพระธรรมกายภายในตัว ดังนั้นอย่ากดลูกนัยน์ตาลงไปดู เพราะตาเนื้อนั้นเห็นไม่ได้ แล้วถ้าหากเรากดลูกนัยน์ตาลงไปแล้วมันตึงก็ให้รีบลืมตา แล้วก็ผ่อนคลายกล้ามเนื้อ ผ่อนคลายร่างกายจิตใจ พอรู้สึกสบายก็เริ่มต้นกันใหม่ ลูกต้องจับหลักตรงนี้ให้ได้นะ แล้วก็จะสมความปรารถนาเข้าถึงพระธรรมกายกันได้ทุกคน
คุณครูไม่ใหญ่
จากหนังสือ ง่ายที่สุดคือหยุดได้ เล่มที่ ๖
