บันทึกประจำวัน
สุทธิลักษณ์ สุทธิ
๑๕ มกราคม ๒๕๒๗
เวลา ๔ ทุ่มกว่า ได้ไหว้พระสวดมนต์ก่อน แล้วแผ่เมตตาอุทิศส่วนกุศล และขอได้มาช่วยอนุโมทนาในผลบุญที่ได้ตั้งใจปฏิบัติในคืนนี้ด้วยเถิด ได้ตั้งใจอธิษฐานไว้ว่า คืนนี้จะขอนั่งกรรมฐาน ขอให้เห็นดวงแก้ว คนแจ่มใส-นิ่ง เหมือนเมื่อกลางวันนี้ได้นั่งกับหลวงพ่อที่วัดพระธรรมกายด้วยเถิด หากไม่ชัดเจนแจ่มใส-ไม่นิ่ง จะไม่ขอออกจากกรรมฐานนี้เป็นอันขาด หลังจากนั้นก็ภาวนาคำว่าสัมมาอะระหังๆ ๆ เพียงไม่กี่คำ ความรู้สึกละเอียดอ่อนแม้กับคำภาวนา ลมหายใจเบา จนหยุดคำภาวนาปรากฎให้เห็นดวงแก้วใสชัดในฐานที่ ๗ ของกาย เราเหมือนเรานั่งก้มดู จากนั้นภาพนั้นก็หายไป เห็นเป็นฐานทองเหลืองอร่ามขึ้นมาเรื่อยๆ จนเห็นองค์พระเป็นแก้วใสชัดมาก ความรู้สึกบอกว่านี่แหละคือพระธรรมกาย ก็ให้คิดว่า ที่ได้อธิษฐานไว้แต่แรกเพียงแค่เห็นลูกแก้วชัดเจนแจ่มใส ขณะนี้เห็นรูปองค์พระ ก็ต้องหยุดนั่งปฏิบัติเพราะคิดว่าก่อนนั่ง
กรรมฐานได้ตั้งใจไว้แค่นี้ จากนั้นก็หลับๆ ตื่นๆ ทั้งคืน มีความรู้สึกว่าองค์พระที่ได้เห็นนั้นติดตาชัดเจนเหลือเกิน
๑๖ มกราคม ๒๕๒๗
หลังจากไหว้พระสวดมนต์ ก็เริ่มนั่งสมาธิก่อนภาวนาอธิษฐานว่า วันนี้ขอให้เห็นองค์พระชัดใสเหมือนเมื่อคืนนี้เถอะ พอเริ่มภาวนาก็เห็นลูกแก้วใสสว่างโตมากวูบมาข้างหน้า แล้วในลูกแก้วที่ชัดนั้นเห็นเป็นองค์พระข้างในองค์เล็กๆ จนเห็นเป็นองค์โตขึ้นเรื่อยๆ จนใส นิ่งอย่างนั้น หลังจากนั้นก็ปรากฏองค์พระซ้อนหลุดออกไปเรื่อยๆ เป็นองค์สุดท้าย ชัดใส สวยสว่างมาก จึงนึกว่าก่อนภาวนานั้นก็อธิษฐานไว้แค่ขอให้เห็นองค์พระชัดใส บัดนี้ได้มากกว่านั้นอีก แล้วจึงออกจากสมาธิ
๑๗ มกราคม ๒๕๒๗
ได้ปรากฏนิมิตเป็นภาพองค์พระแก้วชัดใสอยู่เหมือนเดิม ทรงอารมณ์อยู่ทั้งหลับและตื่นแม้เวลาทำงานก็มีความรู้สึกว่าเห็นองค์พระนั้นอยู่ตลอดเวลา
๑๘ มกราคม ๒๕๒๗
วันนี้ หลังจากนั่งภาวนา ก็ปรากฏเป็นองค์พระจากลีกของลีก นั้น ได้เห็นตัวเราใส นั่งภาวนาอยู่ หน้าตาก็อิ่มเอิบ ใสเหมือนตุ๊กตา นิ่งอยู่อย่างนั้นจนสว่างใสไปหมด
๑๙ มกราคม ๒๕๒๗
วันนี้เหมือนเมื่อวานนี้ เพียงแต่เห็นตัวเราเองในองค์พระชัดขึ้นๆ ใสแจ๋ว
๒๐ มกราคม ๒๕๒๗ วันศุกร์
คืนนี้ตั้งใจมาก เพราะพรุ่งนี้จะมากราบหลวงพ่อจึงเอารูปหลวงพ่อสดวัดปากน้ำ มาวางไว้ข้างหน้าแล้วอธิษฐานว่า สิ่งใดที่จะพึงบังเกิดแก่ลูกในการที่ลูกปฏิบัติดีก็ให้ได้นิมิตดีกับลูกในคืนนี้เถิด เพราะตลอดทุกวันที่นั่งมามีความรู้สึกว่าก้าวไปเร็วเกินไปควรจะไปอย่างมั่นคงเรื่อยๆ แต่ก็ไม่ได้เป็นอุปทานหรือพยายามจินตนาการขึ้นมาเลย มันเกิดขึ้นมาเองทุกวันมากขึ้นเรื่อยๆ และไม่เคยศึกษาในด้านนี้มาก่อนเลย จะพูดกับใครก็ไม่กล้า เด็กที่บริษัทที่เคยปฏิบัติมาก็ได้แต่บอกให้บันทึกไว้เรื่อยๆ หลังจากนั่งภาวนาก็ปรากฏเป็นลูกแก้วใสสว่างกลมโตอยู่ข้างหน้า แล้วไปปรากฏที่ฐานภายในที่ ๗ จนผ่านไปหลุดไปเรื่อยๆ จนดวงสุดท้ายก็เห็นองค์พระใสแล้วก็หลุดออกไปอีก จนองค์พระองค์สุดท้ายก็เห็นตัวเองเล็กๆ ใสๆ นั่งภาวนาอยู่ในฐานภายในขององค์พระ สว่างมาก
แล้วนอนหลับฝันไปว่า มีพระพาไปยังสถานที่แห่งหนึ่งซึ่งไม่เคยมาเลย เป็นถ้ำลึก เดินเข้าไปเรื่อยๆจนพบแม่ชีองค์หนึ่ง ท่านอัธยาศัยดีมาก ท่านมีพระมากมาย เป็นพระพุทธรูปพระแก้วใสทั้งใหญ่บ้างเล็กบ้าง ใจอยากได้เอามากราบที่บ้าน แต่อีกใจคิดว่าถึงเราไม่มี เวลาเราหลับ-ตื่นก็เห็นองค์พระนี่ยังไงท่านก็อยู่กับเราอยู่แล้ว จึงเลือกหยิบมา ๑ องค์ องค์ที่พอยกได้ขึ้นจรดหน้าผาก แล้วอธิษฐานขอให้
ท่านอยู่ภายในกายเราตลอดไปเถิด แม่ชีก็ยิ้มหลังจากนั้นก็จำอะไรไม่ได้อีกจนสว่าง
