นักปฏิบัติธรรมรุ่นเยาว์
ในขณะที่คนเป็นจํานวนมากยังตั้งความปรารถนาที่จะใช้ชีวิตบั้นปลายของตนอย่างสงบสุข รอว่าถึงวัยชราเมื่อใดก็จะหันหน้าเข้าวัดปฏิบัติธรรมกันเสียที โดยหาได้ทราบไม่ว่า ในเวลานี้มีคนเป็นอันมากที่เริ่มเข้าวัดปฏิบัติธรรมกันตั้งแต่ในเยาว์วัย จึงใคร่ขอถ่ายทอดความรู้สึกของเด็กหญิงเล็กๆ คนหนึ่ง ในฐานะตัวแทนของบรรดานักปฏิบัติธรรมรุ่นเยาว์ ที่มีความปรารถนาที่จะเห็นผู้ใหญ่ทั้งหลายหันมาปฏิบัติธรรมเสียแต่วันนี้ เพื่อจะได้มีความ
สุขเช่นเดียวกับเธอ
ถาม : ก่อนอื่นขอให้หนูแนะนำตัวเองสักหน่อย
ตอบ: หนูชื่อ ด.ญ.ภาวิณี ธนะศรีรางกูร อายุ ๑๓ ปีเรียนอยู่ชั้น ม.๒/๗ โรงเรียนจันทร์ประดิษฐารามวิทยาคม เป็นบุตรคนที่ ๒ ของครอบครัวคุณพ่อหนูชื่อ ส.อ.ปรีชา ธนะศรีรางกูร คุณแม่ชื่อนางสุพัตรา เจริญแพทย์ พี่คนโตชื่อ น.ส.สุปรียา ธนะศรีรางกูร น้องคนเล็กชื่อ ด.ช.ศิวดล ธนะศรีรางกูร ปัจจุบันหนูอาศัยอยู่กับคุณแม่และคุณยาย ที่บ้านหนูปฏิบัติธรรมกันทั้งครอบครัว ทำให้ครอบครัวทีบ้านมีความเป็นอยู่แตกต่างกับครอบครัวอื่นๆ ที่อยู่ใกล้เคียงกัน ถ้ามีโอกาสหนูจะเผยแผ่ธรรมะให้กับเพื่อนบ้านใกล้เคียง จะได้มีความเป็นอยู่เหมือนครอบครัวของหนู
ถาม : อยากจะทราบว่าก่อนหน้าที่จะมาฝึกในแนววิชชาธรรมกายนี้ หนูเคยมีพื้นฐานการปฏิบัติมาอย่างไรบ้าง?
ตอบ : ได้นั่งธรรมะแบบทางวิทยาศาสตร์ ประสบการณ์มีน้อยคือ ทำให้ใจสงบหลังจากการฝึก ๑๕-๒๐ นาทีเท่านั้น ไม่สามารถอยู่ได้นานและตลอดไป ส่วนภายในที่มืดไปหมดคล้ายกับคนหลงทางอยู่ในถ้ำหาทางออกไม่ได้การเรียนในช่วงนี้ยังซ่อมอยู่อีกเหมือนเดิมนิสัยก็สงบเรียบร้อย หลังจากการฝึก ๑๕-๒๐ นาที หลังจากนั้นแล้วพูดจนจับเนื้อหาไม่ได้
ถาม : เพราะเหตุใดจึงได้มาฝึกในแนววิชชาธรรมกาย?
ตอบ: เนื่องจากคุณแม่ได้เป็นประธานกฐินเมื่อปี ๒๕๒๖ และได้รับของที่ระลึกจากหลวงพ่อไชยบูลย์ ธัมมะชโย คือลูกแก้วมณีโชติรส
หนูก็ขอคุณแม่ดู เมื่อดูเสร็จตอนเย็นหนูนั่งธรรมะตามปกติ หนูก็เห็นลูกแก้วเหมือนที่คุณแม่ได้ คุณแม่เลยพาไปหาหลวงพ่อที่วัดพระธรรมกาย หลวงพ่อได้ชักชวนให้นั่งปฏิบัติธรรมด้วยกัน แล้วหนูก็เล่าเรื่องต่างๆให้หลวงพ่อฟัง หลวงพ่อก็ให้การบ้านไปทำคือทำกายข้างในให้ใสเห็นชัด หลังจากนั้นเป็นต้นมา หนูก็มาวัดทุกวันอาทิตย์ เพื่อที่จะมารับ-ส่งการบ้าน หลังจากที่หนูทำกายให้ใสแล้ว หลวงพ่อก็ให้ขยายกายมนุษย์ละเอียดจากเล็กไปใหญ่ ๑ อาทิตย์ต่อจากนั้น ก็ให้เลื่อนฐานทั้ง ๗ และเข้าออกลูกแก้ว ๖ ดวงเป็นเวลา ๑ อาทิตย์ ๑๐๐ ครั้ง หลังจากที่หนูฝึกจนคล่องแล้ว หลวงพ่อให้เข้ากายมนุษย์ต่อจากละเอียด ซึ่งภายในกายมนุษย์ละเอียดสว่างเหมือนกับพระอาทิตย์ตอนเที่ยงวันนั้นก็ให้เข้าลูกแก้วอีก ๖ ดวง ซึ่งง่ายมาก พอเข้าออกลูกแก้วแล้ว ภายในดวงที่ ๖ จะมีกายของหนูอีก หลวงพ่อก็ให้มาดูเครื่องแต่งกายจนเดี๋ยวนี้ จากการที่หนูฝึกแบบธรรมกายทำให้หนูรู้สึกสนุกสนาน จำสิ่งต่างๆ ได้ดีขึ้น ส่วนภายในสว่างไสวตั้งแต่ตื่นนอนจนกระทั่งเข้านอน ออกคำสั่งกับกายมนุษย์ละเอียดได้ คล้ายกับเป็นผู้บังคับบัญชาตั้งแต่ตัวยังเล็ก ส่วนการเรียนดีขึ้น การซ่อมไม่มีส่วนการเรียนได้ TOP เป็นส่วนใหญ่การพูดจาน้อยลง มีสติมากขึ้น
ถาม : จากการปฏิบัติธรรมเท่าที่ผ่านมา หนูพอจะเห็นว่าเกิดประโยชน์อย่างไร หรือไม่?
ตอบ: ประโยชน์ของการนั่งธรรมะ
๑. ทําให้เกิดสมาธิ เพราะว่าขจัดคำว่าอยากได้หมด
๒. ได้ทราบว่าภายในของคนเรานั้นมีสิ่งต่างๆ ที่ลึกลับ และสนุกสนานซึ่งมีความสําคัญ
๓. ได้ทราบว่าคนเราเกิดมา เพื่อที่จะสร้างบารมี ตอนแรกยังไม่ทราบเลยว่าเกิดมาทำไม เคยเห็นหลวงพ่อพูดอยู่บ่อยๆ ว่า เกิดมาเพื่อสร้างบารมี ก็ยังไม่เข้าใจ แต่พอฝึกไปบ่อยจึงได้เข้าใจ
๔. และอีกหลายๆ อย่างที่พูดไม่หมด ผู้ฝึกนั้นถึงจะเข้าใจ
ถาม : หนูเคยสังเกตบ้างหรือไม่ว่า หลังจากที่ได้มาฝึกธรรมะแล้ว นิสัยและความประพฤติของตัวเองได้เปลี่ยนไปจากเดิมอย่างไรบ้าง?
ตอบ: ก่อนหน้านั้น ความประพฤติไม่เรียบร้อยก่อนพูดไม่คิดเสียก่อนว่าผลที่ออกมาจะเป็นอย่างไร นิสัย โมโหง่าย เห็นแก่ตัว ชอบว่าคนอื่น โดยตนเองนิสัยก็ไม่ดี ขี้อิจฉา
ปัจจุบัน ความประพฤติเรียบร้อยขึ้นคิดก่อนพูด พูดน้อย ส่วนใหญ่ปล่อยให้คนอื่นพูด ผลที่ออกมาก็ดี นิสัยต่างๆ ที่มีเหล่านั้นหายไปหมดเลย จึงชอบการฝึกแบบธรรมกายมาก เพราะผลที่ได้นั้นมีหลายด้าน
ถาม : แล้วทางด้านการเรียนล่ะ มีผลเป็นอย่างไร?
ตอบ: ก่อนหน้านั้น ซ่อมบ่อยๆ เกรด ๑-๒.๑๕ แย่มาก จำอะไรได้ไม่นานเดียวก็ลืมปัจจุบัน ไม่มีซ่อม ได้ TOP บ่อยๆ จนอาจารย์แปลกใจ เพราะส่วนใหญ่ไม่เคยมี
หลังจากฝึกจิตแบบธรรมกายมาระยะหนึ่งแล้ว วันหนึ่งในวิชาแนะแนว อาจารย์บอกว่า มีกล่องวิเศษอยู่ ๓ ใบ ชอบสิ่งใดมากที่สุดให้ใส่กล่องใบแรก ส่วนที่ชอบรองลงมาให้ใส่กล่องใบที่๒, ๓ หนูจึงเขียนในกล่องที่ ๑ ว่า ขอให้ได้พระธรรมกายไวไว ใบที่ ๒ ขอให้เรียนหมอได้ ใบที่ ๓ ขอให้ครอบครัวจงมีความสุข พอเขียนเสร็จ อาจารย์จึงนำของทุกคนมาอ่านให้เพื่อนฟัง พอถึงกล่องของหนู อาจารย์ก็หยุดอ่านเพราะอ่านไม่ออกจึงเรียกหนูออกไป แล้วถามว่าอ่านว่าอย่างไรหนูตอบว่า ธรรมกาย อาจารย์ถามต่อว่าธรรมกายคืออะไร หนูตอบว่า การฝึกจิตอย่างหนึ่งซึ่งเป็นของดีอยู่ในตัวคน อาจารย์ถามอีกว่า แล้วจะวางแผนการชีวิตอย่างไร หนูก็ไม่ตอบได้แต่ยืนยิ้ม
ถาม : ตั้งแต่ฝึกวิชชาธรรมกายมาแล้ว หนูเคยมีประสบการณ์พิเศษอะไรบ้างหรือไม่?
ตอบ: วันหนึ่งหลังจากเลิกเรียน หนูก็ขึ้นรถกลับบ้านตามปกติ หนูเห็นพี่น้องคู่หนึ่งเป็น ด.ช.และ ด.ญ. กำลังทะเลาะกันเรื่องยางลบ หนูเห็นเลยสงสารบอกกับกายมนุษย์ละเอียดว่าช่วยทำให้ทั้ง ๒ คนเลิกทะเลาะกัน แล้วกอดคอกัน พักหนีเขาก็เลิกทะเลาะกันแล้วกอดคอลงจากรถไป หนูดีใจมากที่กายมนุษย์ละเอียดมีความสามารถและพิเศษยังใช้งานได้นี้ ก็เป็นผลจากการฝึกแบบธรรมกาย
ถาม : หนูพอจะสรุปได้หรือไม่ว่าคนที่ปฏิบัติธรรมนั้น จะได้รับผลอย่างไรบ้าง?
ตอบ: สิ่งที่จะเกิดแก่ผู้ที่ปฏิบัติธรรมคือ ศีล สมาธิปัญญา ความรู้สึก ทั้ง ๓ อย่างนี้ จะเกิดขึ้นหลังจากหนูได้ปฏิบัติธรรม หนูขอขอบคุณผู้ที่สนใจประวัติการปฏิบัติธรรมโดยย่อของหนู และขอให้ได้เข้าร่วมปฏิบัติธรรมและมีความสุขเหมือนหนูทุกคนทั่วโลก สาธุ...
ด.ญ.ภาวิณี ธนะศรีรางกูร
๑๓๙/๒ หมู่ ๑๐ แขวงบางไผ่
เขตภาษีเจริญ
กรุงเทพมหานคร ๑๐๖๐๐
