สัทธิวิหาริก แปลว่า ผู้อยู่ด้วย คือผู้อาศัยอยู่ด้วยกัน
สัทธิวิหาริก ใช้เรียกผู้ได้รับอุปสมบทจากพระอุปัชฌาย์ คือได้รับอุปสมบทจากพระอุปัชฌาย์รูปใดก็เป็นสัทธิวิหาริกของพระอุปัชฌาย์รูปนั้น
ที่เรียกว่าสัทธิวิหาริกนั้นเพราะพระวินัยกำหนดไว้ว่า ภิกษุผู้บวชใหม่จะต้องถือนิสัยโดยอยู่กับพระอุปัชฌาย์อย่างน้อย ๕ ปี เพื่อให้อุปัชฌาย์อบรมแนะนำสั่งสอน เหมือนบิดาสอนบุตร ภิกษุผู้มีพรรษาพ้น ๕ แล้วไม่ต้องถือนิสสัยต่อไป เรียกภิกษุนั้นว่า นิสสัยมุตตกะ
สัทธิวิหาริก มีธรรมเนียมต้องปฏิบัติต่อพระอุปัชฌาย์ของตนโดยเฉพาะตามพระวินัยเรียกว่า อุปัชฌายวัตร
