สมดุลแห่งชีวิต

....ชีวิตทุกชีวิต ล้วนต้องการแสวงหาที่พึ่งทั้งสิ้น เริ่มตั้งแต่วัยเด็กก็แสวงหาความรักความอบอุ่น จากพ่อแม่เป็นที่พึ่ง เมื่อเจริญวัยเข้ารับการศึกษาก็ยึดถือครูบาอาจารย์เป็นที่พึ่ง วัยที่ทำงานก็แสวงหาผู้หลักผู้ใหญ่เป็นที่พึ่ง จวบจนแสวงหาคู่ครองเพื่อเป็นที่พึ่งทางใจหรือเป็นเพื่อนยามแก่ชรา

.....แต่บางคนก็อาจจะหลงผิดไปแสวงที่พึ่งที่ผิดพลาด เช่นหาหมอดู หมอเสน่ห์เล่ห์กลมนต์คาถา หรือบนบานศาลเจ้า เจ้าพ่อเจ้าแม่ร้อยแปดพันประการ หรือบางทีถึงกับยึดเอาสัตว์เดรัจฉานเป็นที่พึ่ง สิ่งที่กล่าวมานี้ล้วนแต่มิใช่ที่พึ่งอันจีรังยั่งยืน และบางสิ่งกลับจะนำพาชีวิตให้ตกต่ำ ทั้งปัจจุบันและแม้จะละโลกนี้ไปแล้ว เพราะแรงกรรมแห่งมิจฉาทิฎฐิ

.....ที่พึ่งอันแท้จริงคือ พระรัตนตรัย ซึ่งมีอยู่แล้วในตัวของเราทุกคนในโลกทุกชาติ ทุกภาษา ทุกเผ่าพันธุ์

.....มาซิ…มาทำตัวเราให้เข้าถึง โดยการทำใจให้หยุด-นิ่ง-เฉย ที่กลางกายภายในตัวให้จิตเป็นอารมณ์เดียว ไม่กังวลในคน สัตว์ และสิ่งของ แล้วรักษาอารมณ์สบายอย่างต่อเนื่อง จนกระทั่งจิตของเราหยุดนิ่ง ถูกส่วนดีแล้ว เราจะได้เข้าถึงพระรัตนตรัย คือธรรมกายภายในตัวเรา ซึ่งเป็นที่พึ่งอันประเสริฐอย่างแท้จริง