ระเบียงทัศนะ

พลัดพราก

.....เมื่อมีการตายเกิดขึ้น มักจะมีคำถามต่อว่า เป็นอะไรตาย ? คำตอบนั้นมีมากมาย บางคนแก่ตาย บางคนป่วยตาย บางคนประสบอุบัติเหตุตาย หรือแม้แต่บางคน ฆ่าตัวตาย

 

.....ความทุกข์ที่เกิดจากการพลัดพรากนั้นเกินคำบรรยาย ใครที่เคยประสบกับตนเองคงเข้าใจดี แต่เชื่อหรือไม่ คนส่วนใหญ่ ๙๙.๙๙ % ไม่เคยคิดว่าตัวเองต้องตาย ทั้งที่เรื่องจริงเป็นเช่นนั้น ทำให้เวลามีเรื่องไม่คาดฝันเกิดขึ้นจึงทำใจไม่ค่อยได้ เพราะไม่เคยเตรียมตัวมาก่อน คนโบราณถึงกับสั่งห้ามลูกหลานห้ามพูดเรื่องตายเด็ดขาด เพราะไม่เป็นสิริมงคล

 

.....แต่หากคิดดูให้ดี...การคิดถึงความตายมีประโยชน์อยู่ไม่น้อย

.....ข้อแรก ทำให้เราเป็นคนไม่ประมาทในชีวิต ไม่ปล่อยเวลาให้ผ่านไปอย่างไร้ประโยชน์ ข้อที่สอง ทำให้เราเป็นผู้มีสติระลึกรู้อยู่เสมอ เลือกทำในสิ่งที่ควรกระทำ และงดเว้นในสิ่งที่ควรเว้น ซึ่งสิ่งเหล่านี้ถ้าจะว่าไปแล้ว ล้วนนำสิริมงคลมาสู่ตัวเราทั้งสิ้น

.....หากใครที่ทำความดีอยู่เสมอ แต่อายุสั้น อย่าเพิ่งด่วนตัดสินว่าโลกนี้ไม่ยุติธรรม เพราะคำว่า " ชีวิต " คำเดียวสั้นๆนี่ เปี่ยมล้นด้วยคุณค่าและความหมายลึกซึ้งยิ่งนัก

 

.....พระพุทธองค์ตรัสว่า ทุกอย่างมีมาแต่เหตุปัจจัย เพราะมีเหตุเช่นนี้ จึงมีผลเช่นนี้ เบื้องหลังการดับของชีวิตนั้น พระพุทธองค์แสดงว่า มีสาเหตุอยู่ ๔ ประการ คือ

......ประการที่หนึ่ง อายุกขยะ คือ ตายเพราะสิ้นอายุ หมายถึง อายุขัยของคนในสมัยนั้นมีเท่าไหร่ ระยะกาลของชีวิตคนเราจะมีอยู่เท่านั้น เกินกว่านั้นเรียกว่าอายุยืน ซึ่งหาได้ยาก เช่นในขณะนี้อายุขัยมนุษย์ ๗๕ ปี จากไปโดยสงบเวลานี้เรียกว่า สิ้นอายุขัย

.....ประการที่สอง กัมมักขยะ คือ ตายเพราะหมดกรรม หมายถึง เจตนากรรมที่ตนสั่งสมมาตั้งแต่อดีต หรือชนกกรรมนำมาเกิด ส่งผลให้มาปฏิสนธิ และคอยอุปถัมป์ สนับสนุน เมื่อถึงเวลาจึงดับลง เรียกว่า หมดกรรม

.....ประการที่สาม อุภยักขยะ คือ ตายทั้งหมดกรรมและหมดอายุ

.....ประการที่สี่ อุปัจเฉทกกัมมักขยะ คือ ตายเพราะกรรมมาตัดรอน อำนาจของอกุศลกรรมในอดีตได้ช่องมาตัดรอน ถ้าจิตคิดอกุศลทำให้ใจขุ่นมัวอยู่เสมอ บุญใหม่ไม่ทำเพิ่ม ทำให้บาปกรรมในอดีตได้ช่องส่งผลได้ง่าย

 

.....จึงเห็นได้ว่าสาเหตุการตายมีหลายปัจจัย ไม่มีใครหลีกพ้นสิ่งที่ตัวทำไว้ได้ เราจึงควรดำเนินชีวิตด้วยความไม่ประมาท หมั่นสั่งสมบุญอยู่เสมอ เพราะชีวิตมนุษย์สั้นนัก เหมือนรอยไม้ที่ขีดลงไปในน้ำไม่นานก็เลือนหาย หากมัวแต่ใช้ชีวิตตามสบาย จะนิ่งนอนใจได้อย่างไรเพราะสิ่งที่มองไม่เห็น...อาจเกิดกับเราพรุ่งนี้ก็ได้ !

 

อุบลเขียว