ให้ลูกๆ ทุกคน อย่าได้ท้อถอย อย่าวิตกกังวล บุญนั่นแหละเป็นที่พึ่งของเรา
เพราะฉะนั้น เราต้องคำนึงถึงบุญที่เราได้ทำมากี่ภพกี่ชาติ ให้มาช่วยในปัจจุบัน ให้เดินตามแบบของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า เมื่อท่านเจออุปสรรค เจอภัยพญามาร ท่านไม่ได้สู้รบตบมือกับพญามารด้วยสิ่งใดเลย นั่งนิ่งอยู่ใต้ต้นโพธะ นิ่งสงบ นึกถึงบุญบารมีของท่าน ทานบารมี ศีลบารมี เนกขัมมบารมี ปัญญา วิริยะ ขันติ สัจจะ อธิษฐาน เมตตา อุเบกขาบารมี บารมี ๓๐ ทัศ ทั้งหมดมารวมกัน นึกถึงแต่บุญ นึกถึงแต่ความดี เอาชนะพญามารนั้นได้
พวกเราทุกคนก็ตาม ในภาวะที่เกิดสภาพเศรษฐกิจตกต่ำในยามนี้นะ เพราะกระแสบาปมันแรง จะชนะได้ต้องนึกถึงกระแสบุญ บุญพวกเราทำมาไม่น้อยเลย นับภพนับชาติไม่ถ้วน เรียกมาสิจ๊ะ นึกถึงบ่อยๆ วิธีนึกก็เอาใจหยุดนิ่งลงตรงกลางตัวแล้วนึกเบาๆ ว่า
“อานุภาพแห่งบุญบารมี ๓๐ ทัศ ที่ข้าพเจ้าได้บำเพ็ญมา กี่ภพกี่ชาติ จะระลึกได้ก็ดี ระลึกไม่ได้ก็ดี ภาวะของข้าพเจ้าในตอนนี้คับขันจริงๆ แล้ว ขอให้บุญบันดาลพลิกผันสถานการณ์นี้ให้ตรงกันข้าม จากมืดไปสว่าง จากความทุกข์เป็นความสุข จากความหายนะเป็นความสำเร็จ เป็นความเจริญรุ่งเรือง”
นึกไปทุกวันแล้วทำใจชุ่มอยู่ในกลาง ทำใจให้ชุ่ม ทำใจให้หยุด เดินแบบเดียวอย่างพระพุทธเจ้าไปเลย แบบนี้อย่างนี้แหละ ไม่ช้าจะเห็นบุญเกิดขึ้นมา แต่ว่าในปัจจุบันนี้ เราทำเป็นบางครั้งบางคราว ผสมปนเปกับความวิตกกังวล คือ ยังไม่เชื่อมัน ไม่เต็มที่ มีความวิตกกังวลเข้าแทรก เพราะฉะนั้น บุญก็มได้ช่อง ไม่ได้โอกาส บาปมันได้ช่องมากกว่า วิบัติบาปศักดิ์สิทธิ์ก็เข้าแทรก
ดังนั้น การหยุดนี่แหละเป็นตัวสำเร็จ ที่จะเชื่อมโยงบุญที่เราทำมานับไม่ถ้วนจนกระทั่งบัดนี้
เชื่อมมาช่วยแก้ไขสถานการณ์ที่เลวร้ายตอนนี้ให้พลิกผันกลับดี ถ้าพวกเรามีบุญน้อย ไม่มีโอกาสหรอกที่จะได้ยินได้ฟังเกี่ยวกับเรื่องธรรมกาย เพราะฉะนั้น กำลังบุญของเรานะมีไม่น้อย แต่ว่าเราไม่ได้เอามาใช้ เราเอาความวิตกกังวลมาใช้ เพราะฉะนั้น เมื่อเรานำความวิตกกังวลมาใช้ ก็ได้ความวิตกกังวล ได้ความทุกข์ทรมาน
ดังนั้น ให้เปลี่ยนทัศนคติใหม่ ตั้งแต่วันนี้ไปนะ ให้ถอนใจออกจากความยินดีและยินร้ายทั้งหลาย ให้ใจเป็นกลางๆ แล้วเราจะไม่ผิดพลาด ให้ทำอย่างนี้
