เวลาที่เราจะอยู่ในโลกนี้ มีเพียงน้อยนิด จงใช้ชีวิตให้เป็นประโยชน์เพื่อการสร้างบารมีเท่านั้น ขอให้ลูกทุกคนพึงสั่งสมความดี สร้างบารมีให้ได้ทุกวัน การสร้างผู้นำบุญเพิ่มขึ้น การได้หล่อหลอมผู้ที่เราจะนำมาแสวงบุญนั้น คือ การให้ธรรมทาน เป็นการให้ที่ยิ่งกว่าการให้ใดๆ ทั้งสิ้น เพราะเป็นการให้หนทางอันประเสริฐ ซึ่งจะทำให้มีความสุขไปทุกภพทุกชาติ จนกระทั่งถึงที่สุดแห่งธรรม เราทำทุกวันนั่นคือบารมีของเรา เป็นบารมีของเรา เป็นความดีของเรา เราทำได้ เราไม่ทำก็ไม่ได้ เราทำกันวันละเล็กละน้อย ทุกๆ วันอย่างสม่ำเสมอ ไม่ช้าบารมีก็จะต้องเต็มเปี่ยมสักวันหนึ่ง
แล้ววันนั้น จะเป็นวันที่เรามีความปีติ มีความเบิกบานเหมือนพระสัมมาสัมพุทธเจ้าทั้งหลาย เมื่อท่านได้ขจัดกิเลสอาสวะหมดสิ้นไปแล้ว และระลึกชาติหนหลังดูปฏิปทาการสร้างบารมีของท่านตั้งแต่เบื้องต้นมากระทั่งถึงปริโยสารตอนสุดท้าย ท่านเห็นแล้วก็ชื่นใจ มีปีติ เพราะทุกชาตินั้นเป็นบารมี เป็นความดีที่สั่งสมมาทีละเล็กทีละน้อย เหมือนหยาดฝนที่ตกลงมาในตุ่มทีละหยาด สองหยาด ไม่ช้าก็เต็มตุ่ม
ลูกผู้นำบุญทุกคนก็เช่นกัน ถ้าทำอย่างสม่ำเสมอทุกวันก็จะเป็นบารมีที่ต้องเต็มเปี่ยม สักวันหนึ่ง เราจะต้องรู้แจ้งเห็นแจ้งแทงตลอดในวิชชาธรรมกาย แล้วเราจะมีปีติภูมิใจในสิ่งที่เราได้ทำความดีผ่านมา สิ่งที่เราทำนี้จะเป็นมรดกให้อนุชนรุ่นหลังที่มาบังเกิดขึ้นในโลกนี้ ได้ยึดถือเป็นเนติแบบแผนต่อไป เราจะจากโลกนี้ไปแล้ว เรายังทิ้งมรดกที่ยิ่งใหญ่ที่เราได้ศึกษา ฝึกฝนอบรมตัวของเรา สั่งสมบุญสั่งสมความดี เอาไว้ให้โลกได้ดูเป็นแบบอย่าง ใครที่ได้เห็นแล้วปฏิบัติตามแบบอย่างที่เราได้ทำความดีเอาไว้ แม้เราละจากโลกนี้ไปแล้ว ไปอยู่บนสวรรค์ ก็ยังมีส่วนเก็บเกี่ยวผลบุญที่เราทำเอาไว้ในโลกนี้
เพราะฉะนั้น พึงทำต่อไปจนกว่าจะบรรลุเป้าหมาย เรามีเวลาในโลกนี้อีกเพียงน้อยนิด แต่ชาวโลกอีกหกพันกว่าล้านคนยังไม่รู้เรื่องธรรมกายเลย ดังนั้น ก่อนจะละจากโลกนี้ ต้องมีความตั้งใจมั่นให้ได้ว่า หกพันกว่าล้านคนนั้น จะต้องเข้าถึงธรรมกายให้ได้ หกพันกว่าล้านคนได้ฝากวิถีชีวิตไว้กับลูกผู้นำบุญทุกคน เขาจะดำเนินชีวิตถูกต้องหรือผิดพลาด ก็ขึ้นอยู่กับลูกผู้นำบุญทุกคน เพราะฉะนั้น ให้ใช้วันเวลาทุกวินาทีให้เป็นประโยชน์ต่อการสร้างบารมีนะลูกนะ
โลกจำต้องมีผู้ นำบุญ
ส่องพร่างพุทธคุณ แด่หล้า
หากขาดธรรมค้ำจุน หนุนส่ง
โลกก็คงเหว่ว้า ดั่งฟ้าขาดตะวัน
