บุญตามมาช่วย ครั้งที่ ๒
เรื่องบุญเป็นเรื่องที่น่าอัศจรรย์ ครั้นพอใกล้รุ่ง โคจ่าฝูงซึ่งตามปกติในตอนเย็นมันจะนำฝูงเข้าคอก ตัวมันจะต้องอยู่ท้ายคอก วันนี้มันได้เบียดโคตัวอื่นออกมายืนรอที่หน้าคอกเป็นตัวแรก เมื่อประตูคอกเปิดมันได้มายืนคร่อมเด็กเอาไว้ โคตัวอื่นๆ ก็เบียดแทรกออกทางด้านข้างไป กว่าจะหมดคอกคราวนี้จึงใช้เวลานานกว่าปกติ คนเลี้ยงโคเห็นผิดสังเกต จึงกลับมาดูที่คอก เห็นโคจ่าฝูงยืนคร่อมเด็กอยู่ ก็อัศจรรย์ว่า “เด็กคนนี้ มีบุญจริง แถมน่ารักด้วย” จึงอุ้มเด็กนั้นเอาไปเลี้ยง นึกดีใจว่า “เราได้ลูกชายแล้ว”
(ความจริงแล้ว บาปเก่าจะต้องส่งผลให้เด็กตายตั้งแต่ครั้งแรก แต่บุญที่ทำในสมัยที่เป็นลูกสุนัขนั้น มากมายไพศาลจริงๆ เพราะถึงแม้ชาตินั้นจะเป็นสุนัข แต่จิตใจนั้นผูกพันด้วยความรักในผู้บริสุทธิ์มากๆ บุญที่เกิดขึ้นก็เกิดขึ้นมากตามไปด้วย ถ้าทำบุญน้อยๆ ก็คงไม่รอดมาจนถึงบัดนี้ และก็จะรอดในครั้งต่อๆ ไปอีกหลายครั้ง เพราะว่าบุญที่ทำกับผู้บริสุทธิ์หรือพระรัตนตรัยนั้นเป็นบุญใหญ่ จะส่งผลดีข้ามชาติไปนับชาติไม่ถ้วนทีเดียว
ใจที่ผูกไว้กับพระปัจเจกพุทธเจ้ายังให้ผลถึงขนาดนี้ เราเป็นมนุษย์มีความคิดมีปัญญา รู้คุณค่าของความศรัทธา คุณค่าของบุญ และการทำใจให้บริสุทธิ์ หากนึกถึงพระสัมมาสัมพุทธเจ้าจะได้บุญใหญ่ขนาดไหน แม้ในขณะที่กำลังอ่านอยู่นี้ อาจจะนึกถึงพระคุณของพระสัมมาสัมพุทธเจ้าไปด้วยความเลื่อมใส ด้วยกานึกเป็นภาพองค์พระก็ได้ นอกจากจะได้บุญจากการอ่านหนังสือธรรมะแล้ว ยังจะได้บุญจากการเจริญภาวนาไปพร้อมๆ กัน นึกได้บ้าง ไม่ได้บ้างก็ยังได้บุญเพิ่มมากกว่าไม่ได้นึกเลย)
** ติดตามเรื่องราวของโฆสกะตอนต่อไป ได้ในตอน “บาปให้ผล ครั้งที่ ๓)**
