คำว่า "หยุด" นี้ลึกซึ้ง ไม่ได้หมายถึงอาการที่เราหยุดยืนอยู่กับที่
หรือเฉพาะหยุดทำบาปทั้งปวง
แต่หมายถึงหยุดใจภายในนิ่ง ๆ นี้ด้วย
จนกระทั่งหยุดในหยุดเข้าไปตามลำดับ
หยุดเคลื่อนไหว หยุดทำบาป หยุดใจนิ่งไม่เขยื้อนที่กลางกาย
หยุดในหยุดเข้าไปเรื่อยๆ
คือทำอย่างเดิมเฉย ๆ หยุดเรื่อยไป นี้ลึกซึ้งอย่างนี้
คำว่าหยุด ไม่ใช่มีความหมายแค่ว่า หยุดกาย
หรือหยุดทำบาปทั้งปวงแค่นั้น แต่หยุดอย่างนี้ด้วย
เพราะฉะนั้น หยดุจึงเป็นตัวสำเร็จ
ที่จะทำให้เราเข้าถึงสิ่งที่มีอยู่ในตัวของเราดังกล่าว
คือ กายในกาย เวทนาในเวทนา จิตในจิต แล้วก็ธรรมในธรรม
หยุดนี้แหละสำคัญมาก ๆ ทีนี้หยุดแรกนี่มันยากสักนิดหนึ่ง
แต่ยากไม่มาก ง่ายพอดี ๆ ยากพอสู้ ขึ้นอยู่กับการฝึกฝน
ให้เรามีชั่วโมงหยุด ชั่วโมงนิ่ง ชั่วโมงกลางมาก ๆ
เหมือนนักบินมีชั่วโมงบินเยอะ ๆ
เราก็ต้องฝึกวางใจเบา ๆ ในทุกอิริยาบถ
ให้ใจคุ้นเคยกับกลางท้องกับฐานที่ 7 ให้มากที่สุด
พระเทพญาณมหามุนี
