การบรรลุธรรมของพระมงคลเทพมุนี
พระมงคลเทพมุนี ( สด จนฺทสโร) หรือที่รู้จักกันในนามว่า หลวงพ่อวัดปากน้ำ ภาษีเจริญ ผู้ดำเนินรอยตามพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ท่านได้ปรารภการบวชตั้งแต่อายุ 19 ปี และได้อุปสมบท ครองผ้ากาสาวพัสตร์ เมื่ออายุ 22 ปี หลังจากบวชแล้ว ก็ตั้งใจศึกษาเล่าเรียนพระธรรมวินัย ตามการศึกษาภาคปริยัติ ที่ทางคณะสงฆ์ส่งเสริม เช่น ศึกษาคัมภีร์มูลกัจจายน์ ธรรมบท คัมภีร์สารสังคหะ วิสุทธิมรรค จนกระทั่งแตกฉาน พอที่จะสามารถแปลบาลีได้สมความตั้งใจ ควบคู่ไปกับการฝึกปฏิบัติสมาธิกับพระอาจารย์ตามสำนักต่างๆ เช่น หลวงพ่อเนียม วัดน้อย จังหวัดสุพรรณบุรี เจ้าคุณสังวรานุวงษ์ วัดราชสิทธารามพระครูญาณวิรัติ (โป) วัดพระเชตุพน พระอาจารย์สิงห์ วัดละครทำ จนกระทั่งเป็นที่รับรองของอาจารย์ว่าร่ำเรียนได้เท่าอาจารย์ และมอบภาระให้เป็นผู้สอนต่อได้ แต่ท่านไม่พอใจในความรู้ที่มีอยู่ จึงค้นคว้าต่อไป
ล่วงเลยไป 11 พรรษา หลังจากที่เรียนพระปริยัติจนพอแก่ความต้องการ จึงเริ่มลงมือปฏิบัติอย่างจริงจัง ด้วยหวนรำลึกว่า
"ในเมื่อเราตั้งใจจริงๆ ในการบวช จำเดิมอายุสิบเก้า เราได้ปฏิญาณตนบวชจนตาย ขออย่าให้ตายในระหว่างการบวช บัดนี้ก็ได้บอกลามาถึง 15 พรรษา ย่างเข้าพรรษานี้แล้ว ก็พอแก่ความประสงค์ของเราแล้ว บัดนี้ของจริงที่พระพุทธเจ้าท่านรู้ท่านเห็น เราก็ยังไม่ได้บรรลุ ยังไม่รู้ไม่เห็น สมควรแล้วที่จะต้องกระทำอย่างจริงจัง"
เมื่อตกลงใจดังนั้นแล้ว ในกลางพรรษาที่ 12 ในวันเพ็ญเดือน 10 ปี พ.ศ. 2460 ณ วัดโบสถ์บน ต.บางคูเวียง จ.นนทบุรี หลวงพ่อท่านได้ตั้งใจปฏิบัติธรรมเอาชีวิตเป็นเดิมพัน ดำเนินรอยตามพระสัมมาสัมพุทธเจ้าด้วยการตั้งสัจจอธิษฐานว่า "ถ้าเรานั่งลงไปครั้งนี้ไม่เห็นธรรมที่พระพุทธเจ้าต้องการ เป็นอันไม่ลุกจากที่นี้ จนหมดชีวิต"2 ด้วยการทำความเพียรอย่างไม่อาลัยในชีวิต ดำเนินจิตเข้าไปในหนทางสายกลางในที่สุด ท่านก็ได้เข้าถึงธรรมภายใน ที่เรียกว่า "พระธรรมกาย" อันเป็นสิ่งที่ยืนยันพระดำรั ขององค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ที่ตรัสไว้แก่เหล่าสาวกว่า "ธรรมกายเป็นชื่อของตถาคต"3
จากหนังสือ DOU
วิชา MD102 หลักการเจริญสมาธิภาวนา
กลุ่มวิชาสูตรสำเร็จการพัฒนาสังคมโลก
