45 ปีวันธรรมชัย! ตอน “ความฝันอันยิ่งใหญ่ในวัยเยาว์”
แม้จะมีชีวิตอิสระในขณะที่เป็นวัยรุ่น แต่ท่านก็มีความประพฤติดีงาม และตั้งใจศึกษาเล่าเรียน ในระยะนี้เองท่านเริ่มสนใจศึกษาพระพุทธศาสนา
ท่านเป็นผู้ขวนขวายในการศึกษาหาความรู้ต่างๆ
อยู่เสมอ และมีความสุขกับการใช้เวลาว่างไปแสวงหา
ความรู้ตามแผงหนังสือ หรือตลาดนัดหนังสือนานาประเภท เช่น ตามริมคลองหลอดบ้าง ท้องสนามหลวงบ้าง
ผิดกับเด็กวัยเดียวกันที่มักจะเอาแต่เที่ยวเล่น
สนุกสนานไปวันๆ
หากวันใดเจอหนังสือที่เกี่ยวกับการปฏิบัติกรรมฐาน เป็นต้องหยิบอ่านซ้ำแล้วซ้ำอีก อย่างไม่รู้สึกเบื่อหน่าย ยิ่งอ่านก็ยิ่งขัดเกลาความคิดให้มองเห็นความทุกข์ในทางโลกยิ่งขึ้น แม้กระทั่งหนังสือประเภทประวัติบุคคลสำคัญของโลก ก็อ่านแล้วอ่านอีกจนจำชื่อและผลงานของแต่ละท่านได้แม่นยำ
สิ่งเหล่านี้ได้จุดประกายความคิดในใจว่า เราเกิดมาทำไม อะไรคือเป้าหมายของชีวิต ซึ่งความคิดเกินวัยนี้ ท่านเขียนไว้ในสมุดบันทึกเมื่ออายุได้ 13 ปี มีเนื้อหาตอนหนึ่งว่า
“ถ้าเรามาทางโลกก็อยากไปให้สูงสุดในทางโลก ถ้าหากว่าอยู่ในทางธรรมก็อยากจะไปให้สูงที่สุดในทางธรรม และก็จะนำพระพุทธศาสนาไปเผยแผ่ทั่วโลก”
ใครเลยจะคิดว่า ความฝันในวัยเยาว์ของเด็กชายตัวน้อย ๆ คนหนึ่ง จะกลับกลายเป็นจริงขึ้นมา เพราะในปัจจุบัน บุคคลท่านนี้ คือ พระมหาเถระของพระพุทธศาสนา ผู้นำแสงสว่างจากดวงตะวันแห่งสันติภาพภายใน อันเกิดจากการทำสมาธิแผ่ขยายไปสู่ดวงใจของผู้ใฝ่สันติภาพทั่วโลก”
**(ข้อมูลอ้างอิงจากหนังสือ 70 ปี พระเทพญาณมหามุนี)
***นับถอยหลังอีก7วัน ก็จะถึงวันธรรมชัย 27/8/57 (ห้วหน้าชั้นวินิช 20/8/57)
