บทความวาไรตี้

ความผูกพัน

      ในเมื่อคนเราเกิดมา ไม่สามารถอยู่คนเดียว ในโลกได้ จึงต้องเกี่ยวข้องสัมพันธ์กับผู้อื่น จนความผูกพันเกิดขึ้นมากมาย...แต่ทว่า..ความผูกพันนั้นน่าจะเป็นสิ่งดี เพราะก่อให้เกิดการช่วยเหลือเกื้อกูลกัน แต่เราก็ไม่ควรไปยึดมั่นถือมั่นอะไรให้มากจนเกินไปเพราะความผูกพันที่มากจนเกินไป  จะเป็นอุปสรรคในการเข้าถึงธรรม ทำให้ใจเรามีห่วง กังวล เป็นทุกข์ ดังนั้น ขอให้เราทำความรู้สึกว่า คน สัตว์ สิ่งของ ที่เกิดขึ้นบนโลกนี้ เป็นเพียงอุปกรณ์ในการสร้างบารมีเท่านั้นเป็นสิ่งที่เกิดขึ้น  และอยู่กับเราเพียงชั่วคราวเท่านั้นด้วยเหตุนี้..ในแต่ละวันเราควรมีเวลาในการตรองว่า เราไม่ควรไปยึดมั่นถือมั่นอะไรให้มาก แม้กระทั่งร่างกายของเราเองพอหมดเวลาเราก็ต้องละทิ้งมันไป ให้ทำใจคิดอย่างนี้วันละ2-3  นาที เมื่อทำอย่างนี้ใจจะสบาย เป็นอิสระ เวลาผิดหวังเกิดทุกข์  ทุกข์ก็จะดับได้เร็ว  เวลาทำสมาธิ ใจจะรวมง่าย และมีโอกาสในการเข้าถึงธรรมได้เร็ว

      ดังนั้นผู้มีปัญญา จึงเลือกที่จะผูกพัน โดยการนำใจมาผูกไว้กับศูนย์กลางกาย ผูกไว้กับธรรมะภายในที่มีในตัวมนุษย์ทุกคน การผูกอย่างนี้ จะนำมาซึ่งอิสระอันไม่มีประมาณ ไม่มีขอบเขต หลุดพ้น จากพันธนาการทั้งปวง ใจเราจะมีอิสระจาก กิเลส เป็นหนทางแห่งความหลุดพ้นอย่างแท้จริง

  อยู่ในบุญ